Trudno mi ocenić naszą przygodę jednoznacznie. Podobało mi się tworzenie napięcia –jak zawsze. Z początku nudna wędrówka, jaskinie na plaży, wrak, wioseczka... a potem wszystko się zaczęło i za to duży plus.

Nie podobał mi się natomiast sposób w jaki usilnie nas kierowałeś tam gdzie chciałeś. Przede wszystkim nasz plan zabicia Dereka –najpierw go nie było w karczmie –ok., podpalone magazyny żywności mogły być racjonalną przyczyną, ale drugie podejście –i  znów brak ofiary na miejscu –to już mnie wkurzyło!!! Odnoszę wrażenie, że przerwałeś sesję na żywo w tym momencie właśnie dlatego, że nie wiedziałeś jak z tego wybrnąć. Nasz plan był dopracowany, wszystko było ustalone a nie mogliśmy go zrealizować bo –Derek miał jeszcze pożyć i mieliśmy poznać adeptkę, która wydała Kednika.

Do tej pory było tak, że podjęte decyzje łączyły się z konsekwencjami. Powinniśmy mieć możliwość zabicia Dereka i ewentualnego odpokutowania np. niezaliczonym zadaniem, bo Derek był jednak  potrzebny żywy.

Taka sama sytuacja miała miejsce przy bitwie z krasnalami i adeptką. Normalnie na swojej drodze spotykamy wrogów i nie ma przeszkód żebyśmy ich zabijali. Ta nagle jest tak silna, że we trójkę nie jesteśmy w stanie jej pokonać. I znowu –mam wrażenie, że nie mogliśmy jej zabić tylko dlatego, że Mistrz Gry tak to zaplanował(a skoro ona i tak miała wydać Kendika i znaleźć się na płaskowyżu, to mogła się poddać. Oszczędziłbyś nam nerwów i obrażeń ).

Bardzo mi brakowało takiej zwyczajnej swobody w działaniu.

A jak już mam być całkowicie szczera, to brakowało mi też rozwiązań zagadki tak krok po kroku. Było tak, że zbieraliśmy te informacje, zbieraliśmy, składaliśmy do kupy, mieliśmy różne pomysły ale dopiero na końcu się wszystkiego dowiedzieliśmy i wtedy było takie: „ooo o tym mówiliśmy i pytaliśmy, a nikt się nie odzywał i nam nie odpowiedział”. Takie małe zachęty w postaci rozwiązań (np., dlaczego kobyły centaurów odeszły) podniosłyby morale.

A no i jeszcze patrole krasnoludzkie co 50 metrów wokół wzgórza... No proooszę, to było zarówno nudne jak i męczące...

Mam też pewne obiekcje co do naszego tła gry –BNów. Bardzo dziwnie się zachowują w stosunku do naszych bohaterów. Rozumiem, że jednych mogą darzyć sympatią innych nie, ale co w momencie gdy mamy dwóch BNów zachowujących się tak jak Kednik i Chiron? Chirona ledwie poznaliśmy, właściwie jest obcy a mimo wszystko –odpowiada na każde zadane pytanie, trzyma naszą stronę i za nas walczy, a przynajmniej pomaga jak może –ogólnie pozytywnie nastawiony bohater. Z drugiej strony mamy Kednika, który z niektórymi podróżował od początku przygody. I Kednik nagle zachowuje się jakby nas nie znał. Ja nie twierdzę, że ma jak partyzant chwytać za broń i lać Jorge, ale jego bierność w całej scenie w świątyni bardzo przeszkadzała. Zero odezwu, zero akcji –tak jakby mu się baterie wyczerpały(Rozumiem że pewnie wybronisz jego zachowanie argumentem „on ma taki charakter” ale to mnie nie przekonuje. W tym momencie scena rozgrywała się przez niego i wokół niego, ale bez jego udziału.).

Największym plusem przygody była sesja na żywo Bez niej byśmy to chyba do czerwca ciągnęli... Motyw przeszłości Kednika –miodzio 

PS. przepraszam za długość oceny ale zebrałam wszystkie moje zażalenia i pochwały

Przykro mi ale działaliście tak jakbyście nie chcieli jej zabić

Bo my nie chcieliśmy jej zabić

Dlaczego nikt nie zapytał centuarów o BIBLIOTEKĘ?

Igor, przecież konie nie czytają

Ci dwaj z którymi walczyliście na końcu - tak. Reszta nie.
A co do Horrora, on miał jednak sporą obronę magiczną. Wielkość wielkością dla był po prostu grudą ziemi

Bardziej liczyłem na rozproszenie magii, rzucone na Jorge. W przypadku walczących przyjąłem zdaje się poziom rzucania czarów Horrora jako poziom zaklęcia. Coś około 15 zdaje sie