Mistrz Gry napisał:

brak myślenia dość mocno zuboży postać

Ja o tym wiem ale skoro na innego Gracza ma to wpływ to co poradzę? Ja będę grać tak jak dalej. Póki co, nie zapowiada się że Eyeden zacznie Thada traktować inaczej. Olewa go bezpośrednio, może go olewać także w swoich myślach jeśli Pawłowi to polepszy nastrój. Mnie to nie zaboli, a skoro komuś pomoże to cóż... postaram się.

[w sumie jak Eyeden przestanie myśleć, to drużyna już w ogóle nie odgadnie żadnej zagadki ]

Ostatnio edytowany przez Eyeden (2013-05-03 15:58:22)

Moje wkurzanie się może być tym samym co Twoje smutno. Na pewno na tyle mocna emocja by zniechęcić do grania. I nie wierzę, że Wy jesteście tacy chłodni i oderwani, bo widać to np. w ocenach kolejnych przygód; jak komuś coś wyjątkowo nie szło to mu się zwykle nie podobała przygoda. Przypadek? Koincydencja? Nie sądzę

MG sam kiedyś oponował za myśleniem w postach (tzn. że to co jest w poście jest tym co wszyscy mogą wiedzieć) i pamiętam nawet, że Arielowi się dostało za coś co napisał, bo ktoś to zrozumiał, że to było powiedziane a nie tylko pomyślane.

Ja bym powiedział, że ta przygoda ogólnie zakończyła się pełnym sukcesem a Twoja postać nie miała jakiejś większej porażki. Co prawda Szybki Cień zrobił Ivvanowi dziurę na początku, ale poza tym nic nie kojarzę. I spójrzmy na oceny z tej przygody : średnio 5.

Teraz popatrzyłem na stare przygody i jest widoczna tendencja spadkowa w przygodach, które zakończyliśmy porażką.

To Ariel tą rozmowę sobie zmyślił...? Ja myślałam że była u niego na PW

Ja się zgadzam w dużej części z Pawłem w tym zakresie- nie po to gram, żeby się denerwować. I mnie nie złoszczą porażki, bo wynikają ze źle rzuconych kości, a to są tylko przedmioty martwe, ale z podejścia gracza do gracza i niepotrzebnych złośliwości. Bardzo mnie to zniechęca i wkurza i odstręcza od czynności, która powinna być przyjemnością i sposobem na miłe spędzenie czasu po pracy. Staram się je często ignorować, bo rozumiem, że każdy stara się wczuć w swoją postać, a to włącza odczuwanie antypatii. Nie zmienia to faktu, że widzę, jak wiele nieprzyjemnych wydarzeń ma miejsce i jak szybko wychodzę z forum po głupim, niepotrzebnym komentarzu tylko po to, żeby się niepotrzebnie nie denerwować. Super, że ktoś uważa się na tyle zayebistego, że umie się odciąć w 100% od swojej postaci, ale szczerze mówiąc nie wierzę w to do końca. Tyle z mojej strony w tym temacie, pozdrawiam.

Tu nie chodzi o "zayebistość" ale dojrzałość i dystans. Moja bohaterka ma konflikt z Twoją Carmel i co? Idziemy na ustawkę z tego powodu?
Bez przesady... Ja już się określiłam -potrafię zachować ten dystans i nie mam pretensji do Ciebie za to co robi Twoja bohaterka. Jeśli ktoś nie umie sobie z tym radzić, to trudno.

Co innego oczywiście przyjmowanie porażki. Jeśli dajmy na to jest taka misja jak w Vivane (którą chciałabym wymazać z pamięci). Trudno zachować spokój, gdy Twój bohater jest poniżany, ignorowany i raniony. Powarczałam sobie pod nosem, wywrzeszczałam Igorowi co o Nim myślę i koniec tematu nie wracaliśmy do tego później bo i po co? Będą kolejne misje, kolejne przygody, kolejne szanse.

[a misja z Narmerem była zayebysta ]

Eyeden napisał:

Tu nie chodzi o "zayebistość" ale dojrzałość i dystans. Moja bohaterka ma konflikt z Twoją Carmel i co? Idziemy na ustawkę z tego powodu?
Bez przesady... Ja już się określiłam -potrafię zachować ten dystans i nie mam pretensji do Ciebie za to co robi Twoja bohaterka. Jeśli ktoś nie umie sobie z tym radzić, to trudno.

Ale wielkie słowa. No bez przesady. Przecież nikt tu nie chce z nikim chodzić na ustawkę. Powiem szczerze, że mnie też wiele Waszych zagrywek wkurza, no ale życie... Staram się jakoś to przeboleć. Nadal jednak myślę, że nie ma to nic wspólnego z dojrzałością. Już prędzej dystans.