Malanel po pierwszych słowach elfa zmarszczył brwi, a następnie zadzwonił niewielkim dzwonkiem. W chwili kiedy Ivvan skończył swoją przemowę, do sali z obu stron weszły uzbrojone elfy. Wszyscy mieli na sobie proste zbroje i płaszcze z symbolem który widzieliście u służącego. Uzbrojeni byli w niewielkie kusze. Grupa czterech elfów stanęła w półkolu za plecami siedzącego Malanela, pięć z nich zaś zajęło pozycje na Waszych tyłach w obu rogach sali. Gospodarz zaś odpowiedział:
Wiecie co grozi za podszywanie się za pracowników ratusza? Jeśli nie chcecie sie dowiedzieć, radzę natychmiast zabierać stąd swoje brudne tyłki. Dla Waszej wiadomości - złożyłem już zeznanie PRAWDZIWYM śledczym rady miasta
To mówiąc spojrzał po Was groźnie i uniósł lewą dłoń do góry. Elfy wymierzyły w Was swoje kusze...

Widać było, że Malanel przez dłuższą chwile walczył ze sobą. W końcu powziął jakąś decyzję... i powstrzymał straż. Elfy jednak pozostały na swoich pozycjach. Malanel zaś odrzekł:
Krótko opowiem Wam co stało się owego dnia.  Wracałem z Fallem z mojej letniej posiadłości, kiedy w okolicach jednej z przydrożnych karczm na moją lektykę wpadła grupa trolli. Kazałem służbie zejść z drogi i spokojnie czekać. Trolle minęły nas i pobiegły do Fallem. Wysłałem swoich ludzi aby rozpatrzyli się, co jest powodem takiego zamieszania. Przybyli po chwili i poinformowali mnie, że to Ci dwaj parweniusze Klodiusz i Milon skoczyli sobie do gardeł. Co więcej Klodiusz najwyraźniej jest umierający. Kazałem natychmiast ruszyć w stronę miejsca wypadku. Kiedy dotarliśmy na miejsce Klodiusz był już nieprzytomny. Miałem nadzieję, że byc może uda się go uratować, choć przyznam szczerze nigdy nie darzyłem go sympatią. Nie uważam jednak że tak powinno załatwiać się sprawy pomiędzy urodzonymi ludźmi. Ale w sumie Klodiusz JUŻ do urodzonych nie należał. Widać być moze całą ta sprawa z jego pochodzeniem nie była tylko przemyślną intrygą, a stwierdzeniem stanu faktycznego. Tak więc nakazałem Millonowi, pozostawienie Klodiusza w spokoju zaś moim ludziom przeniesienie go do mojej lektyki i natychmistową podróż do Travaru. W jej trakcie Klodiusz zmarł, mimo że moi ludzie starali się zatrzymać krwotok. To tyle. To samo zeznałem przed ludźmi z ratusza

Ivvan zniesmaczony takim przyjęciem już od dawna miał ochotę wyjść więc jak tylko zobaczył ze Leb jest gotów postanowił dotrzymać mu kroku. Były ważniejsze sprawy w tym momencie niż słuchanie naburmuszonego arystokraty.

- Pies Go trącał - pomyślał tskrang, udajac sie za towarzyszami.
Gdy tylko wyszli z pola widzenia i słyszenia Melanela, zebrało sie na jaszczurzą refleksję:
Źle to rozegraliśmy. Mogliśmy od razu Mu powiedziec że przysyła nas Throal...moze to by nauczyło gnoja manier .
Ucichł zniesmaczony całą sytuacją. Przez pierwsze kilka chwil w ogóle nie docierało do tskranga co wniesiono do ich śledztwa. Poirytowanie takim przyjęciem zdawało się brac górę nad kontynuacją realizacji zadania. Dopiero po chwili tonął w myślach analizujac wersję Malanela.
Zbierajmy się po tłumaczenie a później...moze obiad ? Od tego czekania z przyjemnoscią dobrałbym sie do jakiegoś smakowitego rybska

Ruszyliście pogrążeni w rozmyślaniach. Kednik szedł z Wami nie mówiąc ani słowa. Mijaliście Dawców Imion licznie przybyłych do Travaru, jednak...   coś było wyraźnie nie tak. Tłum zaczął gęstnieć. Do ratusza dało się jeszcze jakoś przebić, ale dalej nie byliście w stanie iść. Dawcy Imion zgromadzeni na głownym placu oczekiwali przed ratuszem. Dawało sie wyczuć narastające podnieceni. Trudno Wam było dowiedzieć sie na co czekają zgromadzeni, gdyż mało kto chciał z Wami rozmawiać.
Trwaliście więc tak rozdrażnieni próbując się czegokolwiek dowiedzieć.
I chwilę po Waszym przyjściu, na drugim piętrze ratusza otworzyły sie drzwi i na balkon wyszedł... Yaspar. W dłoniach dzierżył zwinięty pergamin. Chwilę powiódł wzrokiem po tłumie i przeczytał:
Drodzy obywatele miasta Travar oraz licznie zgromadzeni tu goście. Decyzją rady miasta winnym zabójstwa Klodiusza Starszego uznaje się aresztowanego wczoraj tolla Berengara. Ów nikczemnik przyznawszy się do winy, wyzionął ducha dziś w południe unikając sprawiedliwej kary. Decyzja nasza jest nieodwołalną. To powiedziawszy Yaspar skłonił się i zniknął w czeluściach ratusza.
Tłum oszalał. Znaczna część zdawałą się sympatyzować z Travarem. Jednak część zgromadzonych krzyczała:
Precz z Milonem!!!!
Bić Therę!!!!!
Śmierć WSZYSTKIM zabójcom Klodiusza!!!!!
Atmosfera wyraźnie się Wam udzielała. Przez chwilę mieliście wrażenie że uczestniczycie w czymś naprawdę ważnym i istotnym...

Ivvan w zasadzie nie był jakoś specjalnie zawiedziony takim obrotem sprawy. W końcu Berengar sam się do winy przyznał. W końcu my tez do tego doszliśmy z tym ze węszyliśmy nadal bo wcale nie było powiedziane ze Klodiusz nie miał być zabity. W końcu były anonimy i w końcu ktoś próbował tuszować to co jest zapisane w księgach z latyfundium. Teraz tylko to się liczyło - rozszyfrować zapiski Klodiusza. Ivvan nic nie mówiąc przyspieszył tylko kroku poganiając przy tym resztę.

Ivvan w tym momencie był zupełnie zdezorientowany. Przez głowę przeszła mu zupełnie zwariowana myśl ale jakoś nie mógł się powstrzymać żeby nie spróbować. To była dobra okazja żeby porozmawiać ze zwolennikami Milona. Elf spojrzał na siebie, swoje łaszki i uśmiechnął się bo o dziwo w ogóle nie odróżniał się od skandującego tłumu. Spojrzał tylko wymownie na towarzyszy i po chwili brnął w stronę rynku wykrzykując:
Niech żyje Milon!!!
Szybko zabrał się za znalezienie sobie kompana. Wyciągnął butelkę wina pociągnął solidnego łyka po czym wzrokiem zaczął szukać oczu wlepionych w jego butelkę.....

Elf zrobił szczery szeroki uśmiech po czym wykrzyknął tak samo żarliwie jak hasło propagandowe:
A co mam nie dać. Chlapnij se brachu...!!!
Narzucił sobie tez na czuprynę kaptur aby ukryć częściowo swoją twarz. Lepiej nie dostać potem w mordę za ten przejaw fałszywej przynależności.
Niezła rozróba co nie? Długo już z Milonowymi trzymasz? Ja to świerzak jestem ale podoba mi się a i w mordę można komuś dać.