...rozpoczął inkantację. Wtem zabrzmiał gong. Troll był szybszy, nim tskrang skończył zaklęcie dopadł wroga i ciął z półobrotu. Chybił o włos. Azathaar uchylił się i poczuł świst ostrza nad głową. Nie namyślając się wiele, złączył dłonie, wyprostował ręce i rzucił zaklęcie. Niestety moment dekoncentracji sprawił, że zaklęcie nie wyszło mu tak jak sie tego spodziewał. Będący w pełni sił wróg, szykował się właśnie do zadania kolejnego ciosu.

Jaszczur rozejrzał się błyskawicznie po arenie. Po chwili starał się odłączyć od jakichkolwiek bodźców płynących ze strony otaczającej widowni. Ponownie, we wzrastajacym skupieniu, starał sie rzucić początkowe zaklęcie...

Lewy kącik ust tskranga uniósł sie niezauważalnie ku górze, by po chwili widzowie rozgrywki mogli obserwować agresywny atak w wykonaniu jaszczura.

Poddaj się ... - rzekł tskrang zbliżajac sie do trolla w trakcie cięcia.
Nie znaczyło to jednak że zamierza ograniczać swoje agresywne posunięcia, atakując po chwili przeciwnika jaszczurzym ogonem.

Azathaar nie zamierzał tracić nawet najmniejszej chwili na odpoczynek. Pewniej chwycił rękojeść ostrza, wział pokaźny zamach, zagryzł zęby uwydatniajac kosci policzkowe i wyprowadził kolejny cios kierowany w stronę jęczącego trolla.

Oddech tskranga był szybki...jednak regularny. Żywil satysfakcje z tego, że przeciwnik - tym razem - nie zdołał go dotkliwie zranić, co kwalifikowało jaszczura do kontynuowania rozgrywki. Nie znaczylo to jednak że Azathaar jest w pełnej formie, gdyz starał się ukryć zmeczenie wywołane pojedynkiem - z jaka skutecznoscia...tego nie wiedział.
Dopiero gdy troll został przeniesiony poza szachowanicę jaszczur przypomniał sobie o arenie, setkach oczu wpatrzonych w widowisko i rykach dobiegajacych gdzieś z widowni.

Azathaar wziął głęboki wdech...po chwili uczestnicy zajmujace sąsiednie pola mogli usłyszeć ciężki świst powietrza wydychanego przez jaszczura. Kiedy jego klatka piersiowa zdążyła opaść, tskrang zaczął wpatrywać sie w "białego króla" starajac sie złapać Jego wzrok. Gdy tylko mu sie to udało, porozumiewawczo skinął w Jego stronę.

Publiczność wstrzymała oddech. Komentator krzyknął:
Oto proszę przed państwem pojedynek, który być może zakończy rozgrywkę. Z jednej strony Azathaar ksenoamanta, z drugiej strony Milon wojownik. Niech wygra lepszy!
Zanim odezwały się trybuny, Milon ryknął dziko, swój wielki miecz przełożył do jednej dłoni, a w drugą chwycił wyjętą zza pleców liściotarczę. Co uczyniwszy, wskoczył na swój naróżnik pola. Wreszcie mógł się wykazać i dac upust swej złości. W jego oczach widać było żadzę mordu. Rozległ się gong...

Ksenomanta wolnym krokiem wkroczył do swojego narożnika pola. Donośny ryk Milona wcale nie polepszył jaszczurzego samopoczucia przed walką. Wiedział co ma robić, wiedział też - dostrzegając skupiony wzrok rywala - ile ryzykuje.
Gdy stanął gotowy do walki, wiedział że nie ma juz odwrotu, zaś swoja postawą prezentował nieustanne zachwianie. Brakowało mu zdecydowania, z każdą sekundą jego wątpliwości zdawały sie poszerzać...do pewnego momentu.

Właśnie wtedy, w pamieci tskranga pojawil sie dotkliwie zraniony Silithar, który jeszcze przed rozgrywką, był pełen nadziei na realizację własnych planów...ktore skutecznie Mu uniemożliwiono. Przypomniał sobie również, że zadeklarował swoja chec pomocy a w tej sytuacji...kto wie czy nie był to jedyny moment na spełnienie wcześniej wypowiedzianych słów. Jeśli troll odniesie porażkę - pokrzyżuje również plany Dethii. Jeśli zaś wygra... tskrang nie mial juz czasu na rozważanie wszystkich za i przeciw. Bezemocjonalnie rzucił jedno spojrzenie w strone wroga, po czym przesłonił dłońmi własną twarz. Jaszczurze łapy wydawały sie przez chwilę drżeć, by ksenomanta po krótkiej chwili zaszczycił Milona kolejnym spojrzeniem...