Biorąc pod uwagę fakt, że mamy drobną przewage w postaci istotnej informacji, wydaje mi sie że nie będziemy mieli okazji - aczkolwiek wszystko mozliwe. Czujka w postaci jednego krasnoluda jest jak najbardziej trafiona. Również uważam że zdecydowana większość powinna zejsć z nami pod ziemię. Jednak by odnieść zwyciestwo w rozgrywce, bedziemy musieli sie posunąc do jakiejś sprytnej zagrywki. Mam pewien pomysł, jednak chce żebyscie go po kolei zmiarkowali wedle własnego uznania. Co myslicie o takiej sytuacji, kiedy po zdobyciu kuli, na powierzchnie udaje się cała grupa najemników wraz ze mną, dzierżącym kulę. Najemnicy wychodza pierwsi, udam sie za nimi, jeśli wpadną we wir walki postaram się umieścić kule na podeście. Rzecz jasna nie mam gdzie jej schować, też w widoczny, zwyczajny sposób bedę ja skrywał w dłoniach. Oczywistym jest fakt, że ewentualne wrogie drużyny od razu to zauważą i skupia swoje działania na mnie...tylko po to by prawdziwy kamień - wczesniej odpowiednio skryty - na podeście umieścił jeden z krasnoludów. Ostatnim drobnym szczegółem będzie fakt, że w rezultacie nie skupie na sobie wrogich ataków osobiscie...a zrobi to za mnie duchowy sobowtór wraz z "duchową kulą"...

Eyeden słuchała tskranga, krzywiąc się dziwnie i przyglądając czubkom swoich butów.
-To jakieś "kolejne wyjście"... -Odezwała się. -Jest tylko mały zgrzyt. No dosłownie MAŁY! Czy krasnoludy zdołają umieścić tam kulę? No i co, jeśli wrogie ekipy zorientują się, że to nie ty, tylko sobowtór? Istnieje jakieś ryzyko, że tak się może stać?
Westchnęła ciężko i zaczęła głaskać po głowie sokoła, który nerwowo wczepiał pazury w skórzaną rękawicę.
-Za dużo niewiadomych, za mało czasu. I moglibyście chociaż napomknąć o tym, czego się dowiedzieliście od Silithara...Chyba, że z ewentualnymi niespodziankami czekacie aż dotrzemy na miejsce. -Dodała z lekkim wyrzutem w głosie.

Niestety goni nas czas. Przeszło mi jeszcze przez myśl że wraz z ewentualnym sobowtórem mógłby się udać ktoś z nas - będący w posiadaniu prawdziwej kuli. Aczkolwiek nie mam zamiaru nikomu nic narzucać. Silithar? Kaer może zamieszkiwać horror, jego konstrukt bądź inne plugastwo czekające na kolejnych poszukiwaczy przygód. Nie ma teraz czasu na dokładne tłumaczenie, musimy być ostrożni. Azathaar urwał na chwilę. Nie ukrywał faktu że jest mu niezręcznie, gdyż nie mógł w danej chwili przedstawić towarzyszom szczegółów dotyczących rozmowy z elfem.
Moi drodzy, zadecydujmy zatem na jakie rozwiązanie sie porwiemy. Niebawem publika ulegnie zniecierpliwieniu i nie posłuzy to żadnemu z nas.

- Dość tego niezdecydowania. Robimy tak jak na samym początku zaproponował Flint i już. Tzn. schodzimy wszyscy na dół, potem jeden z nas wraca na górę z krasnoludami, a pozostali ruszają do wejścia do kaeru. Niech będzie, że ja pójdę z najemnikami. Postaram się później wrócić do was i spotkać u wejścia do podziemi. Jeślibyśmy się mieli jednak rozłączyć, pamiętajcie że Flint nie kazał ZABIJAĆ żadnego horrora, więc nie bądźmy zbyt nadgorliwi. Wystarczy zebranie informacji do przygotowania raportu.

Obsydianina widocznie rozdrażniło ciągłe zastanawianie się nad rozegraniem rundy, bo po swoich słowach nie chciał słuchać sprzeciwu pozostałych, tylko ruszył na miejsce startu. W jego głowie rysował się pewien plan...

Ostatnio edytowany przez Lebannen (2011-06-04 18:47:26)

[Dystans od podestu do wejść to jakieś 150 metrów]
Sędzia widząc Waszą gotowość dał znak. Podobnie jak pozostałe drużyny ruszyliście do wejścia. Po chwili całą grupą zbiegliście wąskimi schodkami na dół. Podziemia były wysokie (na około 3 metry) i dość dobrze osietlone - jakąś magiczną poswiatą. Stanęliscie w długiem korytarzyu, po lewej mieliście drzwi, kawałek dalej po prawej zakręt, zaś na wprost sporo dalej również drzwi. Korytarz był pusty, wyłożony cegłą, bez zbędnych ozdób.
[Przyjmijmy, że podczas podróży przez labirynt o kierunku decyduje "szef" grupy - jak kto chce zrobić coś innego to niech deklaruje, po prostu odłączę go od grupy]

[Wnioskuję, że ruszyliście przed siebie do pomieszczenia opisanego przez Flinta]
Korytarz powiódł Was przed siebie. Krasnolud zwany Derekiem, bez słowa powiódł grupę. Wreszcie dotarł do drzwi, nie zastanawiajac sie wiele otworzył je i zniknął we wnętrzu. Po chwili znaleźliście się w czymś co wyglądało jak pomieszczenie gospodarcze, pełnym narzędzi i sprzętu rolniczego. Jedyne kule jakie tu dostrzegliście był kamienne i służyły za odważniki do sporej wagi.

Leb odpowiedział ze stoickim spokojem:

- Tak tak, już wspominałem o tym pomyśl.... - i nagle zamilkł, przypominając sobie o obecności krasnoludów - Ekhem, w każdym razie musimy najpierw rozpoznać tą prawdziwą.

Lebannen najpierw stał przez pół minuty coś szepcąc i obserwując kamienie, a potem zaczął je po kolei oglądać i dotykać. By doznania dotykowe były zwiększone, Leb zamknął oczy.

[ Zmysł astralny (może coś pomoże? ) ]