Dziewczyna spojrzała na Ivvana, starając sobie to wyobrazić.
-Horror, który nie jest Horrorem? Zaraz... -Pacnęła się dłonią w czoło. -Patrzeliście mu w oczy? Narmerowi? Odbijały się w nich jakieś kolorowe błyski. Takie same pokazywał mi nocą nad Złoziemiem w jego komnacie. To były takie dziwne kolorowe światełka, znikały i się pojawiały. Może to ma jakieś znaczenie, co? I nie wiem czy zauważyliście ale odniosłam wrażenie, że tak jak na początku byliśmy przerażeni czy załamani, tak teraz coraz bardziej powątpiewamy w siłę naszego "Pana".

Potem skierowała wzrok na obsydianina.
-Malanel zdawał się być zaskoczony, gdy dowiedział się prawdy o Narmerze... No ale jak oskarżyłam Narmera o nieuczciwość to też mnie wyśmiał i niezrażony kontynuował swoje. A potem wyszło jak wyszło. -Westchnęła ciężko i i zagłębiła się w myślach.


-Mam jeszcze jedną propozycję. -Odezwała się niepewnym głosem. -Jesteśmy niezdecydowani. Kieruje nami niewiedza i strach przed tym co Narmer może nam zrobić. Malanel ucieknie bramą najpewniej konno. Proponuję tą samą taktykę, co przed wejściem do turniejowego labiryntu. Pojawmy się tam o umówionej godzinie i zaczekajmy. Zobaczmy co się stanie. Obserwujmy dziedziniec. Może wypuszczą go bez problemu, może zaczną walczyć i go powalą, a może i pojawi się Narmer i Malanel zacznie z nim walczyć...

Ostatnio edytowany przez Eyeden (2011-07-28 10:00:45)

Ivvan zdawał sie nadal intensywnie mysleć.
Słuchajcie, mi cały czas to jakoś do siebie nie pasuje.
Co do Malanela, to pytałem horrora kto w tym zamku nosi znamie. To było zaraz po przebudzeniu.
Odpowiedź brzmiała że część służby. Kiedy zapytałem o Malanela to dostałem odpowiedź że nie.
Akurat Malanela bym nie podejrzewał ale za to Sernas. Co sadzicie o naszym majordamusie. Niby z boku, niby niezauważony a jednak ciagle się przewija. Mnie sam osobicie znalazł w jadalni kiedy popijałem sobie winko i zaprosił mnie do Narmera zgodnie z umową. Potem zemdlałem i obudziłem się rano...
Ja bym mu złożył wizytę.

Jaszczur uważnie słuchał każdego z towarzyszy. Kiedy zapadła chwilowa cisza, ponownie zdobył sie na głos.
To byłoby nawet logiczne. Bowiem po jaką cholerę horror zdradziłby swoja prawdziwą postać. Nie ważne jak moze byc potężny, musi liczyc sie z tym że z przysięgą krwi i znamieniem - mimo wszystko możemy okazać sie dla niego szkodliwi - a przedstawienie swojej prawdziwej postaci, raczej nie bardzo służyłoby wlasnemu bezpieczeństwu i powodzeniu swoich planów.

Gdybyśmy mieli jeszcze jeden dzień, moglibyśmy sprawdzić wiekszość tych wszystkich ewentualnosci, a teraz...brakuje nam czasu. Moi drodzy musimy podjac decyzję co do naszego działania. Malanel nie wygląda na bezbronnego więc wydaje mi się że powinniśmy wykorzystać nadarzającą sie okazję w taki, czy inny sposób. Tak czy inaczej, opuszczając tą posiadłość agresywnie, skupimy podejrzenia co do morderstwa - bo nadal takowym pozostaje - na nas. Mam tylko nadzieję że Flint wymyśli coś w związku z tym. Poza tym, Lebannenie, chciałbym - o ile to mozliwe - żebyś również spróbował zerknać w astral otaczający Melanela i Narmera. Moi drodzy, jakie są wasze - juz konkretne - propozycje ?

-Moi drodzy, powiem Wam szczerze. Nie znam się na magii, przestrzeniach astralnych i temu podobnych ale po Waszych wypowiedziach zdaje się, że Narmer to tylko wierzchołek góry lodowej. Może się okazać, że jest tylko jakimś pachołkiem i niszcząc go, nie zniszczymy problemu jakim sa nasze znamiona ale zostanę przy swoim. Pojawmy się w miejscu ucieczki Malanela i czekajmy w pogotowiu. Jeśli Narmer się pojawi i zaczną ze sobą walczyć, wkroczmy do akcji i pocieszmy się możliwością zemsty. Jeśli jednak Pan domu przymknie na to oko, to chyba powinniśmy tu zostać.
Podjęłam też decyzję, że jeśli nic się nie zmieni a on nadal będzie nas tu "gościł", zaryzykuję i spróbuję go zaatakować. Wybacz Felsarinie ale będę zmuszona odebrać Ci ten zaszczyt... -Uśmiechnęła się słabo w stronę zwiadowcy. -Jestem z naszej drużyny najsłabsza, w walce macie większe szanse ode mnie, a tak przynajmniej dowiemy się do czego on jest zdolny i jaką potęgą włada... Nie kieruje mną chęć zemsty, ani nawet odwaga, w tym momencie to czysta logika -ktoś musi go sprawdzić.

Mój pomysł jest aktualny jeśli przyjdzie nam tu zostać dłużej, Felsarinie. Wiedząc co Was czeka, moglibyście podjąć kolejne kroki. Ale tak jak mówię, mój ruch zależy od tego, co się wydarzy za nieco ponad godzinę godzinę.

Nie pozostaje nam nic innego. Wziąłem pod uwagę już wszystkie ewentualności. Nic innego mi nie przychodzi do głowy. Stańmy na dziedzińcu i obserwujmy bieg wydarzeń.

Do umówionej pory została jeszcze godzina. Stanęliście w okolicy stajni i obserwowaliście dziedziniec. Nie działo się zbyt wiele. Ot typowe zamkowe życie. Strażnicy na bramie grali w kości, krasnoludy sprzątały nieczystości z bruku, ktoś chodził w tę i we w tę. Początkowo pogodne niebo zasnuło się chmurami, zaczęło padać. Potęgujący ulewę wicher też robił swoje.
Naraz usłyszeliście tętent kopyt. Od strony stajni stępa zbliżał się Malanel. Ubrany był w w czarny płaszcz i opończę tego samego koloru. Dziedziniec był pusty, elf spokojnie kierował się w stronę bramy. Na moment zatrzymał konia i spojrzał na Was...