Obsydianin oddalił się w kierunku dzwonnicy. Nie dowierzał jak kiepsko to miasto jest zorganizowane. Gdyby tak teraz ktoś porwał, lub po prostu skrycie zabił burmistrza, nie byłoby nawet nikogo, kto mógłby zarządzać całym tym bajzlem. Trzeba będzie na to zwrócić uwagę Klodiuszowi, pomyślał Leb i przyspieszył kroku. Miał zamiar bić w dzwon przez minutę, robić przerwę kilkuminutową i ponownie dzwonić. I tak do skutku, dopóki nie wypatrzy gdzieś na placu przed ratuszem Klodiusza, lub ktoś mu nie przeszkodzi... W co wątpił, bo skoro strażnik z ratusza nie był w stanie wskazać swojego przełożonego, to chyba nie będzie nikogo, kto kazałby Leba pojmać.

[ Co dokładnie jest za tym oknem? Dach? Parapet? A gdybym próbował się siłą przebić z powrotem na schody i na dół? ]

Ivvan i Eyeden
W kilka chwil byliście przy drugim wyjściu. Tu sprawa była identyczna. Drzwi jedynie wydawały się zamknięte, ale najwyraźniej zostały czymś z tyłu zastawione.

Eyeden próbowała pchnąć je z całej siły podobnie jak poprzednie. Znów nic. Spojrzała elfowi w oczy z zawziętą miną.
-"Na trzy"? -Upewniła się, gotowa do wspólnego działania.

Leb
Na dźwięk imienia Klodiusza orki się zatrzymały. Wtedy odezwał się odziany w biel mężczyzna:
To tylko władza ziemska. Nie słuchajcie ich, ślepi są bowiem wodzowie ślepych. A gdybyż ślepy ślepego prowadził obadwa w dół wpadną Mówił czystym, dźwięcznym głosem. Orki tym razem już przekonane ruszyły ku Lebowi.
Obsydianin chciał odskoczyć w kąt jednak ork był szybszy. Potężny cios pałką sprawił, że Leb znalazł się na ziemi. Próbował się podnieść lecz dopadły go dwa kolejne orki. Pierwszy z nich wymierzył obsydianinowi potężnego kopniaka pod żebra. Leb poczuł jak traci oddech i przewraca się na bok. Na to tylko czekał trzeci ork, kopiąc w podbrzusze. Ból był tak silny, że Leb poczuł jak puszczają mu zwieracze. Było to ostatnie odczucie przed tym jak pochłonęła go ciemność....
Mężczyzna podszedł do kamiennego ciała i powiedział:
Ma na co zasłużył! Przypatrzcie się! Tak kończą Ci co wchodzą w układ z Horrorami! A teraz idźcie na dół i przygotujcie jakiś wóz, trzeba będzie wynieść stąd ciało
Kiedy orki zeszły na dół, człowiek rozpoczął tkanie zaklęcia. Gdy skończył bezładny Leb uniósł się w powietrzu i popłynął na dół. Mężczyzna rozjerzał się po niewielkiej salce, chciał wyjść ale coś go powstrzymało. Zawrócił i kilkakrotnie pociągnął za sznur dzwonu.
Dawcy Imion na rynku przystawali i zadzierali głowy. Ktoś dzwonił na trwogę...

Morderca tylko się zaśmiał:
Moja matka była łuczniczką, miała na imię Isabelle. Zostawiłeś ją na pastwę losu w Bawolim Rogu, ale ona przeżyła rzeź twierdzy. Myślała że zginąłeś, ale kiedy dowiedziała sie że jesteś w ochronie throalskiej dyplomacji, zapałała nienawiścią. Chciała abym Cię zabił. Dlatego zaprzedała się Horrorowi, dlatego uruchomiła tę machninę czasu aby dać mi siłę. Ja jednak jestem po Twojej stronie. Wiem, że zostawiłeś ją bo była słaba. Tak samo ja.
Teraz jednak jest inaczej! Udowodnię Ci, że jestem godny takiego ojca! Zniszczę Travar! A na jego gruzach stworzymy własne imperium!!!!!!
Głos mutanta brzmiał złowieszczo w ciemnych murach travarskiego kaeru

Ivvan i Eyeden
Kolejna próba spełzła na niczym. Czuliście że opuszczają Was siły....

Myślisz że jesteś mnie godzien !!! Chcesz przelac krew setek niewinnych dawców imion, jednym pociągnięciem dzwigni. Nie tak rodzą sie legendy. Ja swojich wrogów pokonywałem własnymi rękoma, pamietam twarze wszystkich swojich ofiar. A ty chcesz ich unicestwić nie znając ich imion, nic o nich nie wiedząc, nie widząc ich twarzy, to tchórzostwo. Twierdzisz że twoja matka była słaba, ja nie zaprzecze. Lecz czemu ty podążasz jej ścieżką i szukasz wsparcia w horrorach. Dajesz sie ogłupić i manipulować. Udowodnij że nie jesteś taki jak ona, poczuj w sobie krew klanu czerwonego smoka, przeciwstaw sie horrorowi a jak sie z nim uporasz, przyłącz sie do mnie i razem stwórzmy nową legende.

Półork pochylił głowę. Kiedy ją podniósł zdawał się nie patrzeć na Was:
Jesteście słabi... Wszyscy... nie czujecie woli mocy.  Najważniejsze jest czucie, że moc rośnie, że przezwycięża się opór. Nie zadowolenie, jeno więcej mocy; nie pokój w ogóle, jeno wojna. Smierć tych na górze nie ma dla mnie znaczenie. To rasa niewolników, ja będę decydował o ich życiu. Zatem pytam raz jeszcze... Jesteś ze mną tato...??