Spostrzegawcza jak zwykle. - rzucił do Kaliny nie ściagajac życzliwego uśmiechu z twarzy.
Dam znac zaraz po posiłku. a tymczasem... - Azathaar zaczął rozglądac sie po stołach z wyraźnym zainteresowaniem.

Ivvan widząc komitet powitalny jak zwykle wyszczerzył zęby. Niewiasta była niczego sobie... ba... była bardzo niczego sobie. Oczywiście swojego oczywistego zainteresowania nie mógł tak po prostu zdradzić. starał zachowywać się normalnie, można powiedzieć służbowo. Kiedy się przedstawiał wzrok miał wpatrzony prosto w oczy Kaliny po czym wykonał delikatny ukłon.
Ivvan z Kratas do usług jaśnie wielmożnej pani.
.....
Poczęstunek bardzo Ivvanowi smakował. Bez wątpienia był najlepszy od niepamiętnych czasów.
Elf postanowił się skupić na zbieraniu sił. Informacje wcześniej czy później dotrą same do jego uszu.

Eyeden wpatrywała się w kobietę, dokładnie wsłuchując w każde jej słowo. Pobladła a jej oddech przyspieszył. Jeszcze wczoraj żałowała jak wiele ją ominęło, ale teraz była po prostu załamana. Obiecała jednak sobie że weźmie się w garść i tę obietnicę zamierzała spełnić. Skrzyżowała ramiona i zamyśliła się. Kalina się spisała, referując im zgrabnie wydarzenia ostatnich miesięcy ale Eyeden potrzebowała Flinta. I to zaraz.
Korzystając z chwili przerwy w rozmowie, skinie kobiecie głową, przedstawiając się, a następnie bez chęci przystąpi do posiłku. Miała nadzieję, że towarzysze nie zamarudzą tu długo i w końcu będą mogli wyruszyć na spotkanie z oficerem.

A zatem nie pozostało Wam nic innego jak podziękować za posiłek i udać sie w drogę. Ta zaś wiodła za zachód. Stary bity trakt pośród stepu zdawał się promieniować niepokojem. Mieliście wrażenie, że wśród traw czają się Theranie gotowi tylko na to, aby na Was napaść.
Podróż minęła jednak spokojnie. Wejście na płaskowyż osiągnęliście po dwóch godzinach. Drogą przechodziła pomiędzy ruinami (na pierwszy rzut oka niewielkiej wioski) i sporym pomnikiem. Monument przedstawiał naturalnej wielkości postacie obsydianina i elfa oraz dziesięciu krasnoludów. Wszyscy leżeli, artysta wyrzeźbił ich, tak jakby spali. Poniżej znajdowała sie tablica z napisem:
"Pamięci Glamdringa, D'artha oraz dziesięciu nieznanych z imienia krasnoludów - straconych przez therańskiego najeźdźcę"

Na płaskowyżu zaś widzieliście średniej wielkości obozowisko. Składało się z kilkudziesięciu jurt i nie było bronione przez naturalne czy sztuczne przeszkody.

Tskrang zwolnił odrobinę krok by nie wzbudzać niepotrzebnie zbednego zamieszania - kierował sie w stronę obozowiska.

Azathaar wystapił dosyc niechętnie przed towarzyszy, stanął prosto w lekkim rozkroku, wziął głęboki wdech po czym zaczął mówić:

Otóż wywiązaliśmy sie z powierzonego zadania polegajacego na pozyskaniu informacji dotyczących kaeru pod Travarskim amfiteatrem. Początkowo udaliśmy sie do potomka architekta, który projektował kaer. Ponieważ tskrang - Ad'rold - również posiadał wiedzę podobna do swoich przodków, udzielił nam kilku odpowiedzi na nurtujace nas pytania, jednak w rezultacie nie wnosiły one niczego - co by nas do końca urządząło. Postanowiliśmy wiec udać sie nastepnym wątkiem na jaki udało się nam w miedzy czasie wpaść, którym był arystokrata Narmer. Sprawiał On wrażenie pochłoniętego własnymi sprawami, dlatego też wykazał sie...wtedy myślałem że to dobrodusznosć...zapraszajac nas do swojej posiadłości.

Następnego dnia ruszyliśmy w stronę wspomnianej posiadłości zamkowej. W drodze okazało się że w drodze jest z nami spora część arystokracji Travarskiej. Niestety możliwości transportu i specyfika obsydianinów, sprawiła że towarzysz Lebannen musiał udac się pieszo w wyznaczone miejsce. Odegrało to kluczową rolę gdyż w ten sposób, wzbogacił On wiedzę drużyny w mapę drogi z Travaru do zamku Narmera.
Kiedy dojechaliśmy do celu, droga powrotna została odcieta ze wzgledu na małosprzyjające warunki atmosferyczne. Po krótkim pobycie na terenie posiadłości, wszyscy goscie zostali zebrani na sali niewielkiego amfiteatru, na którego scenie po jakimś czasie pojawił sie skrepowany elfi mag - którego spotkaliśmy wcześniej w podziemiach kaeru. Następnie został On zlinczowany przez zebranych przez Narmera Dawców Imion - których nazwał ofiarami maga i całego Cabini Istra. Śmierć elfa nastąpiła wskutek zatrucia spowodowanego otrzymaniem rany z wystrzelonej strzałki. Szybko zorientowaliśmy sie kto był sprawcą tego zdarzenia i ruszyliśmy w pogoń za przedstawicielem gatunku półorków. Pogoń zakończyła sie skokiem zabójcy z duzej wysokości, która nie rokowała bezpiecznego upadku i dalszej ucieczki. Zaniepokojeni tymi wydarzeniami, postanowiliśmy powęszyć za murami posiadłości w celu zbadania miejsca upadku półorka. Niezwykłe umiejętnosci Felsarina sprawiły że dosyć szybko tskrang znalazł sie za murami i dokonał niesamowitego odkrycia. Za fortyfikacjami posiadłości znajdowały sie zwłoki wszystkich rzkomych ofiar Cabini Istra - poza zabójcą maga. Zaskoczeni nagłymi wydarzeniami - w rezultacie wyladowaliśmy w izbie Narmera, który po chwili okazał sie być horrorem i naznaczył nas znamieniem.
Opowiedział w tym czasie historię własnego zainteresowania kaerem, mówił o zainteresowanieu tym miesjcem Cabini Istra i możliwościach manipulowania czasem w podziemiach Travarskiego amfiteatru.

Pozostajac w niewoli horrora, staraliśmy sie wykorzystac każde mozliwe źródło informacji - i tutaj towarzysz Lebannen trafil na plany kaeru ukryte w jednej z ksiąg w pokaźnej kolekcji bibliotecznej Narmera. Nie dowiedzieliśmy sie na miejscu zbyt wiele, wiec postanowiliśmy zaryzykowac ucieczki z rąk pomiota z pomocą Malanela. Początkowo wszystko układało siewłaściwie, jednak nagły bieg wydarzeń, wszczęty alarm i ogólne zamieszanie sprawiło, że ucieczka nie została zrealizowana właściwie i trójce z nas udało sie wydostać na zewnatrz. Nie widząc innego wyjścia w tak beznadziejnej sytuacji, postanowiliśmy sprowadzic pomoc z Travaru. Kiedy dotarliśmy na miejsce, staraliśmy sie dotrzeć do kontaktu z Okiem...bezskutecznie. Postanowiliśmy w takim razie wykorzystać niedługi czas do umówionego spotkania z Tobą Dowódco, na odwiedziny Ad'rolda i pomoc w sprawie odnalezionych planów kaeru. Tskrang przedstawił nam działanie zaklęcia rzuconego nad rzeka lawy - o której wiesz z poprzedniego sprawozdania - tworzącego niewidzialny pomost - za którym znajduje sie maszynownia. Co więcej, odnalazł On informację która mówiła o pewnym schemacie ustawień w maszynowni - który w razie realizacji zmieniłby właściwości magii żywiołów znajdujące sie w Travarze i kaerze. Skutki takiego działania - według Ad'rolda były by nieodwracalne i przyczyniłyby siedo całkowitego zniszczenia Travaru. Kiedy jaszczur udzielił nam informacji, nagle spostrzegliśmy w jego ciele obecnosć zatrutej strzałki. Po raz kolejny był to półork - który przeżył upadek z murów Narmera tylko i wyłącznie przez bezzposrednie powiazanie z horrorem. W trójkeruszyliśmy za nim w poscig, trafiajac po drodze zupełnym przypadkiem na Locka - który dołączył sie do pogoni. Ta zaprowadziła nas wprost nad rzekę lawy. Tam, zabójca Ad'rolda w obecnosci swoich ludzi, wyzwał na pojedynek Locka. Zanim jednak to zrobił, okazało sie że półork jest nikim innym jak...synem orka. Od wyniku pojedynku zalezały dalsze losy Travaru. Lock walczył mężnie...jak zwykle - o czym doskonale wiesz Panie. Pojedynek został wygrany przez orka, jednak podstępność i brak honoru Jego syna sprawił, że ten został ugodzony kolejną, zatrutą strzałką - czego niestety nie przeżył. Świtę półorka rozbroiliśmy i chciałem ich... - urwał na chwilę biorąc głęboki wdech.
...wyprowadzic na zewnatrz i oddać do przesłuchania. Niestety zachowali sie jak tchórze - podobnie do półorka - i uciekli. Następnie dotarliśmy do powierzchni, gdzie pamietam juz tylko Klodiusza i Silithara...

[ sorry za ewentualne literówki czy powtórzenia...ale nie chce mi sietego sprawdzać ]

Ostatnio edytowany przez Azathaar (2011-09-08 13:21:14)

Zanim wyszedł postanowił jeszcze na chwilę przeszkodzić w rozmowie Eyeden z Flintem.

Czy przypadek nie sprawił, byśmy o czymś zapomnieli? - rzekł wyraźnie sugerująco spoglądajac ostentacyjnie w strone własnej sakiewki, szczerząc sie przy tym z pozoru nieśmiało.

Wy tymczasem znaleźliście się na niewielkim placyku otoczonym największymi namiotami. Jeden z nich miał należeć do Was. Tymczasem od strony jedynego drewnianego budynku zbliżała się ku Wam jakaś postać. Po chwili rozpoznaliście Kednika. Mężczyzna zatrzymał się zdyszany i powiedział:
Jakże się... cieszę że Was widzę. Właśnie mi... doniesiono że przybyliście. Pewnie... pewnie.. się dziwicie że ja tutaj. No cóż, to poniekąd dzięki Wam. Pokazaliście mi, że świat nie jest taki zły i niewiele się zdziała siedząc w miejscu. Po Waszym odejściu wróciłem do mojej pustelni ale nie mogłem zagrzać w niej miejsca. Wreszcie pozostawiłem ją w dobrych rękach i ruszyłem do Travaru, tam odnalazłem Flint i wraz z nim oraz krasnoludami trafiłem tutaj. Widziałem całe oblężenie.. Mówię Wam, co tu się działo...
Eyeden nadal siedziała w namiocie...