Ivvan uczynił krok w przód i wtedy kilkadziesiąt metrów przed sobą zobaczył niewielki błysk. To nie był ogień ani żadne wyładowanie magiczne - wyglądało na to, że światło księżyca odbiło się od jakiegoś metalowego bądź szklanego przedmiotu. "Dobra nasza" pomyślał elf i... wtedy poczuł cios. Był przekonany, że nikogo obok niego nie było. To coś uderzyło bezpośrednio z przestrzeni astralnej lecz bolało tak jakby otrzymał potężne kopnięcie w nerki. Na chwilę odpłynęła mu świadomość, a przed oczami zatańczyły ogniki ale Ivvan ustał na nogach. Powoli wracał do siebie, rozglądając sie bacznie - nikogo jednak nie było.
[12 obrażeń]

-Zgadzam się z Tobą. -Odpowiedziała tskrangowi. -Jeśli zostaniemy tu do rana, to nigdy nie opuścimy wieży... Tylko co z nim?
Wskazała podbródkiem Lebannena. Po chwili zastanowienia przyłoży ucho do jego piersi, próbując wysłuchać bicia serca a potem rozchyli kamienną powiekę żeby sprawdzić reakcję źrenic...
Potem popatrzyła na elfa.
-Atak z przestrzeni astralnej? -Dopytała z szeroko otwartymi oczami. -To mi przypomina naszego horrorowatego przyjaciela...



[MG-a skąd pomysł że ja szukam sztyletu przy orku? Szukam gdzie się da, byle go znaleźć Poza tym dwa pytanka: nie odpowiedziałeś, czy to były te same orki co nad rzeką i co znalazłam przy ciele.]

Kiedy Eyeden badała źrenicę Leba, ten nagle zgiął się w pół do pozycji siedzącej - omal nie uderzając dziewczyny. Gwałtownie chwytał oddech trzymając się przy tym za obolałą głowę.
Dziewczyna zajęła sie przeszukaniem ciała, jednak poza mieczem niczego nie znalazła. Nagle gdzieś w pobliżu rozległo się rżenie koni. Zaskoczeni sięgnęliście po miecze - jednak przy wejściu pojawił się Felsarin prowadząc dwa stepowe kuce.
[Co do orków to nie wiecie - na pewno miały tak samo barwione włosy, ale nic poza tym]

Jeśli nikt nie będzie chciał drugiego kuca to Felsarin siądzie na jednego a drugiego w miarę możliwości będzie prowadził równolegle... Jeśli nie da rady, zostawi go.

Eyeden odskoczyła prędko od przebudzającego się towarzysza. Odetchnęła z ulgą i zabrała się do pakowania swoich rzeczy.
-Uważaj, żeby z Ciebie ktoś nie zrobił racji żywieniowej... -Skomentowała Eyeden, popatrując na Azathara i uśmiechając się kącikiem ust. Z chęcią przyjmie wodze drugiego kuca. Zanim na niego wsiądzie, sprawdzi dla pewności popręg i czy pod puśliskiem siodła niczego nie ukryto. Jeśli nie, sama podczepi tam orkowy miecz.
-Ciekawe czego od nas chcieli...? -Mruknęła już z siodła, patrząc na leżącego w mroku orka. -Chyba nie mieli powiązań z Therą.

-Zabij jednego, reszta przyjdzie na pogrzeb... -Powiedziała dziewczyna i prędko rozejrzała się po towarzyszach. Nie było szans na ucieczkę. -Jakieś propozycje, plany... biała płachta na ostrzu miecza?

Leb stał wsparty na kosturze i patrzył na oddział konnych.

- Eyeden, Felsarin, wy możecie próbować uciec. My raczej nie mamy szans. Pozostaje mieć nadzieję, że nie zabiją nas od razu.

Tym razem to Eyeden posłała Lebowi krytyczne spojrzenie.
-Chyba sobie żartujesz mój drogi. -Odezwała się do niego. -Ja... słuchajcie ja mogę spróbować ich przekonać.
Unikała spojrzeń towarzyszy i głos jakby jej zadrżał. Wzięła głęboki wdech i poprawiła się w siodle.
-Ale musicie mi zaufać. Pozwólcie mi wyjechać im na przeciw i porozmawiać z nimi.