Leb stanął blisko posągu, plecami do niego i powiedział głośno:

- Zlokalizowałem źródło magii w misie! Ale nie ufam temu! Stawmy najpierw czoła tej piątce, a jeśli nie damy rady, wtedy sięgnijmy po misę.

[ Czy da radę się pochować za kolumnami, albo posągiem Garlen? Czy to taka sama misa jak w kaerach, ta do mierzenia poziomu magii? ]

Ivvan obrócił się na pięcie wykonując zamach płaszczem. W jednej chwili był już za rzędem kolumn po prawej stronie od posągu. Szybkim ale cichym ruchem przeskoczył o dwie następne kolumny i stanął w cieniu następnej obserwując zza niej wejście do komnaty. Jeśli nikt nie pojawi się przesunie się o kolejne kilka kolumn w stronę wejścia.

Felsarin wszedł do zadaszonej kolumnady po prawej stronie, uklęknął i stamtąd przyglądał się dalszemu rozwojowi wydarzeń....

Ledwie zajęliście pozycje, dał się słyszeć tupot. Do sali wpadła grupa Dawców Imion. Pędem minęli wejście i zatrzymali się bliżej środka sali. W dłoniach mieli pochodnie więc mogliście się im dokładnie przyjrzeć. Na ich czele stał, wysoki i dobrze zbudowany brunet. Nosił się bogato, widać było jego arystokratyczne pochodzenie. Resztę poznaliście w mig. Byli to mieszkańcy wioski. Troll i wietrzniak w pełnym uzbrojeniu. Troll z mieczem, w kolczudze i z olbrzymim pawężem, wietrzniak zaś unosił się na wysokości ok. 3 metrów ze sztyletem w dłoni - odziany w skóry. Dwie kobiety trzymały się z tyłu, miały na sobie czarne szaty z kapturami, ledwie widać było ich twarze. Człowiek rzucił kilka szybkich spojrzeń na salę. Głownie przyglądał się niespokojnej jeszcze tafli wody. W tej samej chwili u jego boku pojawił się troll i zaczął mu coś szeptać do ucha. Dochodziły Was pojedyncze słowa, były jednak zupełnie niezrozumiałe.

Zgrzyt miecza i plusk wody sprawiły, że wszyscy spojrzeli ku Eyeden. Troll ruszył w jej stronę ale człowiek położył mu rękę na ramieniu. Był wyraźnie zaskoczony. Minął towarzyszy i zrobił ku dziewczynie dwa kroki:
Lyoreth? Tamen tibi contuli...  Ab Theram reveritimur?

Eyeden patrzyła na mężczyznę jakby go widziała po raz pierwszy. Po części tak właśnie było, minęły przecież całe lata... a on się tak bardzo zmienił.
Wzięła głęboki wdech i uniosła miecz, tak by nie mógł podejść bliżej.
-Quid hic agis? -Spytała cicho jakby bała się własnego głosu i spojrzała mu w oczy.

Dziewczyna patrzyła z coraz to większym wyrazem zdumienia na twarzy na nowoprzybyłego. Znów się do niego odezwała, na początku trochę się zająknęła a potem podniosła głos, dużo pewniejsza siebie.

[przepraszam, łacina mnie przerasta... mam tylko rok nauki za sobą ]

Człowiek milczał dość długo, wpatrując się w dziewczynę:
Tibi iuravi. Oblitus fuero me? Quidem theranae feminae: "ubi tu Caius, ibi ego Caia" dicunt
Chciał dodać coś jeszcze, lecz nie zdążył. Gdzieś stylu błysnęło niebieskie światło i dziwny niematerialny kształt przeciął salę, trafiając trolla prosto w szyję. Inghorr krzyknął z bólu i zachwiał się. Przez chwilę wydawało się Wam, że utrzyma równowagę. Ale nie, troll uczynił dwa kroki i padł na plecy. Wszyscy oniemieli i spojrzeli w stronę, z której nadleciało zaklęcie. Zza kolumny wychylał się Leb z dłońmi złożonymi jak do rzutu dzidą.