Tskrang zaskoczony podarunkiem od Ariela, rozpoczął od czytania listu.
Czytał w ciszy. Niemal od razu na Jego jaszczurzym pysku pojawił sie ledwo widoczny uśmiech, który błyskawicznie przeistoczył sie w grymas niezadowolenia.
Po wykonaniu zadania musimy udać sie z powrotem do Urupy, do ambasady Throalu. Tam czeka nas spotkanie z dowódcą. A to...żołd naszej piątki. Po... - wetchnął cieżko i kontynuował.
...20 sztuk srebra. - urwał po czym wręczył Felsarinowi, Eyeden i Ivvanowi wspomnianą kwotę. Następnie uliczył 20 srebrnych monet dla siebie i przekazał prawie opróżnioną sakiewkę Lebannenowi.
Dla Ciebie Flint przewidział podwyzkę. - rzekł do obsydianina.
...jednak i tak mizerną jak na nasze poprzednie płące. - dodał cicho.

Po chwili ksenomanta zwrócił sie do Ariela.
Nie powinieneś dołączyc na przód mój Drogi? - zapytał chłopaka sugerująco - aczkolwiek zrobił to ciepłym i miłym tonem. Kiedy ten oddali sie od pozostałych, tskrang zwróci się do towarzyszy.
Sakwa miała być testem uczciwości od Oka dla Ariela. - tutaj odsłonił przed drużyna otrzymany list.
Srebro zgadza sie co do sztuki, wiec sprawdzian zaliczony. Aczkolwiek nie wiem, kto by chciał podbierać marne grosze...

Eyeden przewróciła oczami gdy dojrzała zbliżającego się Ariela, jednak gdy chłopak opowiedział im swój sen, spojrzała na niego niemal współczująco. Ona sama nie rozumiała tego co widziała w celi horrora, a co później okazało się koszmarną wizją zdarzeń przyszłości. Nie zamierzała ostrzegać dzieciaka i niepotrzebnie go straszyć. "Bądź co bądź jest twardy, da sobie radę." pomyślała "No chyba że Tal rzeczywiście wróci... wtedy dzieciak będzie miał problem." Rzuciła krótkie spojrzenie w niebo, jakby spodziewała się tam ujrzeć nadlatujący statek.

Wzięła od Azathara srebro i skinęła w podzięce. Była gotowa do dalszej podróży.

Chłopak spiął konia. Widać było, że jeździł konno nie od dziś. Pomachał ręka na pożegnanie. Jego słowa utonęły zagłuszonego dźwiękiem końskich kopyt.
Powoli zostawaliście sami. Orki ruszały w stronę pobliskiego mostu. Do morza była jeszcze godzina dwie drogi. Potem dwa dni wzdłuż plaży.

Eyeden przywołała na bark kruka i popatrzyła na towarzyszy, oczekując komendy wymarszu.

Kednik zeskoczył z wozu złapał swój kostur i stanął obok Eyeden gotów do wymarszu.
Ruszyliście zatem. Najpierw wzdłuż rzeki, podziwiając jej dzikość i nieokiełznanie. Tu i ówdzie widzieliście zalane przez wodę domki, z których teraz można już było dostrzec same dachy. Było jednak sporo zamieszkały wietrzniackich osad. Najwięcej było ich na klifach, przypominały olbrzymie ule - gwarne i zawieszone w powietrzu. Wokół nich kołowały liczne małe istotki, część bacznie Was obserwowała jednak nie zbliżały się zbytnio.
Tylko dzieciom zdarzało się podlatywać na odległość wyciągniętej ręki. Z reguł chichotały lub rzucały ku Wam ciekawskie spojrzenia.
W pewnym momencie odnoga Wężowej skręciła w stronę miasta - Wy zaś ruszylićie przed siebie. Droga prowadziła przez znacznie trudniejszy piaszczysty krajobraz.
Miało się już ku zachodowi kiedy wreszcie ujrzeliście morze. Widok był wspaniały, ogrom wód, szum fal, niepowtarzalny zapach nadmorskich drzew sprawił że stanęliście jak wryci. Zejście na plażę było w miarę proste, schodziło ostro w dół tuż obok jednej z grot.
Pozostawała kwestia wyboru miejsca na obozowisko.

Ivvan zeskoczył z wozu. Przeszedł na czoło karawany by przyjrzeć się jak mniemał miejscu przyszłego obozu.
Przed jego oczami rozciągał się piękny widok a pierwsze co przykuło jego wzrok to wejście do groty która mogła stać się niezłym schronieniem.
Proponuję sprawdzić tą grotę. To może być niezła kryjówka przed deszczem. Kto idzie ze mną?

Ide z Toba. - rzekl spokojnie po czym ruszyl w strone groty.
Nie spodziewal sie zastac czegos niepokojacego, aczkolwiek wspominajac poprzedni nocleg w wiezy, wolal miec pewnosc ze wszystko bedzie w najlepszym porzadku.

Po chwili jednak ponownie otworzył oczy i powiedział:

- Ta grota zdaje się mieć kilku lokatorów. Nie potrafię jednak stwierdzić co to za zwierzęta. Może darujemy sobie i przenocujemy pod gołym niebem?

Natychmiast zaczął rozglądać się po okolicy za schronieniem w postaci drzew.