Grupa jezdnych w liczbie około dziesięciu rozpędziła krasnoludy w przeciągu kilku minut. W słabym świetle księżyca ledwie widzieliście ich sylwetki. Nagle jeden z nich spojrzał ku Eyeden i wskazał na nią ręką. Trzej jego towarzysze natychmiast ruszyli ku dziewczynie. Nim ta zdążyła zareagować, najszybszy z nich był obok niej. Ustawił się do niej bokiem i powiedział:
Wskakuj! Szybko nim wrócą z posiłkami!!

Oniemiała Eyeden długo się nie zastanawiała. Pozostanie na miejscu mogłoby tylko pogorszyć sytuację. Wskoczyła na grzbiet konia i objęła w pasie jeźdźca.
-Gdzieś tam jest mój towarzysz -tskrang! -Odezwała się do tego, który wydawał rozkazy i wskazała mu kierunek. -Nie zostawiajcie go bez pomocy!

Tskrang wpadł gwałtownie do gospody i żywo ruszył w strone stolika przy którym siedział. Kiedy jednak dostrzegł Ivvana i Kednika uganiających sie wzrokiem za Marlą, wział głęboki wdech i dał upust jaszczurzemu oddechowi z lekką rezygnacją. Po chwili ksenomanta dostrzegł obsydianina dotrzymujacego towarzystwa dwóm Dawcom Imion. Nie zastanawiajac sie długo ruszył w ich stronę - dosiadajac sie swobodnie.
Nie będę przeszkadzał? Panowie tutejsi? - rzekl wyjątkowo spokojnie i życzliwie.

[Felsarin uciekaj! To pewnie jakaś chora wioska a tam na płaskowyżu jest ołtarz, na którym nas złożą w ofierze! ]

-Dokąd mnie wieziesz?! I kim jesteście? -Spytała dziewczyna i obróciła się by sprawdzić co z Felsarinem.

Obsydianin z konsternacją rozejrzał się po izbie.
[Czy powiedziałem coś nie tak?] zastanawiał się. Po chwili jednak jego wyraz twarzy stężał, jakby Leb podjął jakąś decyzję. Najpierw rzucił okiem na krasnoludy. [ Badanie aury. Szukam śladów złości, lub poczucia zagrożenia. Szczególnie ten wychodzący (jeśli zdążę zanim wyjdzie).]
Zanim jego rozmówca zdążył wstać od stołu, czarodziej położył mu dłoń na ramieniu tak, by ten poczuł jej ciężar. Bez ogródek zapytał:

- Dowiem się co tu się do diaska dzieje? Wszyscy się zachowujecie jak postaci z jakiejś chorej ballady o wiosce spaczonej przez horrora. Skoro jesteśmy przyjezdni, to chyba normalne, że imię Derek nic nam nie mówi? A może to o płaskowyż wam chodzi? To już podróżnemu nie wolno spytać bliźniego o drogę, albo po prostu o okolicę? Dwa niewinne pytania i nagle się wszyscy z karczmy wynoszą, koniec imprezy. I ja mam uwierzyć, że to niby nie z powodu moich pytań? To jak, odpowiesz?

Choć starał się człowieka stanowczo trzymać usadzonego w miejscu, to jednak nie tak, by zrobić mu krzywdę, albo wywołać burdę.

[ Jeśli nie będzie odpowiadał przez 10 sekund, Leb zostawi go w spokoju i zdenerwowany pójdzie po swoje rzeczy i do karczmarza, lub Marli, co by zapłacić i zamienić kilka słów. Przede wszystkim jednak, jeśliby krasnoludy zareagowały, to Leb nie wda się w bijatykę, choćby sam miał zostać pobity. ]

Ostatnio edytowany przez Lebannen (2011-12-08 10:38:37)

Miejscowy nie zdążył odpowiedzieć. Lebanen usłyszał zza pleców:
Nie tak ostro drogi panie. My umiemy ostrzej! O co chodzi? odwrócił się i zobaczył z tyłu dwa krasnoludy z mieczami. Dwa kolejne siedziały przy stole i lustrowały salę. Piąty był już przy drzwiach wyjściowych.
Karczmarz ruszył w stronę kontuaru "zgarniając" po drodze Marlę.

...a my jeszcze ostrzej. - wtrącił miedzy słowa krasnoluda i elfa. Korzystając z czasu zajętego przez słowa towarzysza, wstał spokojnie odwracajac się w stronę krasnoludów.

Dla każdego poszukiwacza skarbów, każda informacja moze byc na wagę złota. Jest tutaj jakiś burmistrz, wódz, sołtys? A moze wspomniany Jegomosć jest bardziej obeznany z wiadomosci z najblizszej okolicy? Derek ? Dobrze słyszałem ?
Zerknął po krasnoludach po czym ponownie zabrał głos:
Ja rozumiem że Panowie pewnie wojskowi...ale zawsze tak ode razu z pazurami ? Można odrobine grzeczniej.