Na poranną odprawę elf dotarł baaardzo wczorajszy. Miał to samo ubranie, w którym widziano go poprzedniego dnia, teraz bijące dziwną wonią, jakby mieszaniną alkoholu i słodkich perfum. Wszystko to dobitnie tłumaczyło czemu Ivvan nie wrócił na noc do ambasady. Po wejściu próbował trzymać fason ale przychodziło mu to z trudem. Zmierzył tyko oczami Azathara by sprawdzić jak ten po nocnej zakrapiance się czuje.
Mimo opłakanego stanu wszyscy mieli wrażenie, że elf jest bardzo zadowolony z minionej nocy.
[zachowanie jak Kwaśniewski w Katyniu]

Na jaszczurze nieszczęście, Azathaar nie był na siłach by przygladac się uważnie walce Eyeden z Arielem. Wychwycił jedynie wyrywkowe momenty - skupiajac sie bardziej na swoim stanie zdrowia, szlifowanym przez głosicielkę Garlen.

Po opuszczeniu areny, Azathaar pomimo doznania tylu emocji towarzyszącym walkom towarzyszy - jak i jego własnej - pamietal o propozycji elfa, z której postanowił skorzystać wieczorem. Odnajdujac elfa w ambasadzie, udał sie z towarzyszem do zaproponowanej przez Ivvana speluny.

Rankiem jaszczur jako ostatni otworzył drzwi od niebieskiego pokoju. Wszedł wolnym krokiem, lokujac przymrużone oczy na podłodze - gdzieś, przed sobą. Zanim jednak dołączył do drużyny, stanął w połowie drogi, siegnął po bukłak z wodą biorąc kilka solidnych haustów. Na wiadomosć o Kedniku, nie zareagował w żaden widoczny sposób - po prostu, przyjął to do wiadomosci. Po przemowie Flinta, z widocznym cieżarem wział głeboki wdech, przerzucił wzrok na Ivvana, po chwili zaś donośny wydech uwydatnił napęczniałe od wydychanego powietrza jaszczurze policzki. Tskrang był gotowy na dlasze wieści od dowódcy.

Flint przyjrzał się Ivvanowi z niepokojem, ale kontynuował wypowiedź:
Jak zapewne wiecie, tuż przed zniszczeniem Behemota, Throal został zmuszony do zawarcia pewnych sojuszy. A teraz... teraz trzeba spłacić chociaż część zobowiązań. Jako pierwszy przypomniała się nam Shivalahala V'stromi. Cóż jej pomoc podczas walk na Wężowej była nieoceniona, sama jedna zniszczyła kilka therańskich bat. A lud z jeziora Ban, skutecznie zepchnął do defensywy K'tenshinów. A teraz shivalahala żąda pomocy.
Wężowa rzeka jak pewnie wiecie usiana jest mniejszymi bądź większymi faktoriami tskrangów, w których pozyskuje się esencję żywiołów. Największe złoża znajdują się w samym sercu dżungli, stąd oczywiście najtrudniej je pozyskać. Ale bywają tacy, którzy decydują się na prowadzenie placówek w najdzikszych ostępach. Jednym z nich był młody t'skrang imieniem Kurtz. zobaczyliście że na pozbawionej z reguły emocji twarzy Azathaara pojawił się przez chwilę dziwny grymas Silny, charyzmatyczny, pewny siebie. Wróżono mu wspaniała przyszłość. Kilka lat temu objął najdalej wysuniętą placówkę pozyskiwaczy żywiołu. Nazywano ją Sercem Mroku. Ale ów tskrang radził sobie doskonale, a jego sukcesy zaowocowały kilkoma spektakularnymi awansami. Shivalahala chciała przenieść go na swój dwór lecz on uparcie odmawiał. Wreszcie władczyni zrezygnowała. I wtedy zaczęły się problemy. Transporty esencji żywiołu przychodziły coraz rzadziej. Wreszcie ustały zupełnie. Ostatni transport przybył pół roku temu. Próbowano skontaktować się z Kurtzem tu jednak pojawił się problem który zastanawia mnie do tej pory. Tskrangom nie udało się zebrać załogi chętnej na wyprawę w tamte rejony. Wystarczyło podać imię poszukiwanego, a wszyscy rezygnowali. Nikt z pracujących na Wężowej nie chciał mieć z nim nic wspólnego. I tu właśnie do akcji wkroczycie Wy. Dotrzecie do ostatniej działającej faktorii, a stamtąd na niewielkiej łodzi i kilkoma tskrangami udacie się do Serca Mroku. Flint zawiesił głos, popatrzył po Waszych twarzach i kontynuował
Jest jeszcze jedna sprawa. W normalnych okolicznościach Throal posłałby tam kilku swoich żołdaków i sprawę uznano by za załatwioną. Ale... nasi magowie którzy badali miejsca związane z tym młodym tskrangiem, twierdzą że ciągnie się za nim ten rodzaj mocy, jaki odnaleźć możemy w przedmiotach których poszukujecie. Shivalahala nie zająknęła się na ten temat ani słowem, wiec Waszym pierwszym zadaniem będzie zdobyć ów artefakt. Drugim - sprawdzić co się stało z Sercem Mroku

Dwunastka: Serce Mroku
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Elf biegł wąską miejską uliczką. Byle szybciej, byle dalej. Był zmęczony, krótki odpoczynek w ambasadzie zdecydowanie nie wystarczał. Usłyszał za sobą kroki. Odwrócił się i zmartwiał z przerażenia, byli już niedaleko. Czterech. Na czele jakiś młodzik. "No cóż, trzeba się będzie drogo sprzedać" pomyślał. Ruszył przed siebie klucząc po portowych zakamarkach Urupy.
Dopadli go w chwili gdy zaczynał już mieć nadzieję, że ich zgubi. Zaułek, w który skręcił był ślepy. Stosy drewnianych pudeł sięgały kilku metrów - w tym stanie elf zdawał sobie sprawę, że dalej już nie ucieknie. Inkwizytorzy pojawili się chwilę potem. Powoli i spokojnie niczym wilki osaczyli ofiarę spychając ją w róg uliczki.
Najmłodszy z nich zbliżył się do ściganego. Reszta napięła kusze.
- Spokojnie Silitharze - powiedział - wiesz przecież, że nie zrobimy Ci krzywdy. Chcemy tylko jej. To nie ma już sensu. Nie uciekaj...
- Każdy ucieka - wyszeptał Silithar, zaciskając rękę na broszy, która podarowała mu Clover w chwili rozstania. Twierdziła, że zrobiła ją sama.
Zaklęcie aktywowało się wśród fontanny iskier i ogłuszającego huku. Inkwizytorzy zakryli twarze, a zaskoczony Silithar wznosił się coraz to wyżej i wyżej. Zobaczył jeszcze jak wściekły Mordimer beszta swoich poddanych, po czym skierował swój lot w stronę morza.
Urupa kładła się do snu.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

To była kolejna bezsenna noc. Shivalahala spędzała ją nad mapą Wężowej. Trzeba było sporządzić plany działania wobec nadchodzącej ofensywy. Throal domagał się pomocy, a K'tenshinowie nadal istnieli. I najwyraźniej stali za napadami tubylczej ludności na kilka położonych na południu wiosek.
I jeszcze ten Kurtz.
Shivalahala spojrzała w oczy swego majordomusa i powiedział zmęczonym głosem:
- Czy throalczycy są już w drodze?
- Tak Pani, powinni wyruszyć Wężową na dniach
- Dobrze. Jutro rano przygotujesz mi niewielki powietrzny okręt i kilku tskrangów do ochrony. Muszę tam coś załatwić.
- Pani to niebezpieczne. Nie ma sensu...
- Milcz. Tu gra idzie o coś więcej niż jesteś sobie w stanie wyobrazić.
Majordomus pokornie opuścił głowę. Kiedy mówiła tym tonem nie należało się z nią spierać.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Burza dopadła ich przed zmrokiem. Próbowali dobić do brzegu, ale wysokość fal uniemożliwiała jakiekolwiek sterowanie. Pozostało więc poddać się żywiołowi i czekać na cud. Cud jednak nadszedł, po kilku godzinach morderczej walki o przetrwanie, grupka ocalałych których fale nie zmyły z pokładu, zdołała wprowadzić statek do niewielkiej zatoczki.
Gdy nadszedł ranek nie dowierzali własnym oczom. Najwyraźniej trafili w jakąś nieznaną odnogę Wężowej. A to znaczyło możliwości znalezienie nowych złóż. Co z kolei oznaczało magiczne słowo PIENIĄDZE. Ruszyli z prądem oznaczając swoją pozycję na mapie. Nie minęło pół godziny gdy dobry nastrój w jednej chwili zgasł. Po lewej stronie ujrzeli olbrzymią faktorię. Nigdy jeszcze takiej nie widzieli, a przecież przemierzyli całą Wężową.
- Serce Mroku... wyszeptał kapitan. Wszyscy do wioseł...
Nie dokończył, strzała przeszyła mu gardło.....

Dziewczyna znów pogrążyła się we własnych myślach, nieczuła na informacje o kolejnym zadaniu. Szczerze powiedziawszy, poprzednia wiadomość pochłonęła ją do tego stopnia, że usłyszała tylko wyrwane z kontekstu słowa... coś o łodziach, coś o tskrangach i... co jeszcze? No tak... następny artefakt do kolekcji.

"Wszystko ładnie pięknie, przygoda. Tylko że po wczorajszych popisach raczej nie mam szans dołączyć, nawet jako piąty żagiel u drakkara. Niechże skończą wybałuszać te gały i przejdą do czynów, wiadomo, pobranie nowego uzbrojenia, mikstury, wypieprzenie nowego z drużyny - ile to może trwać?"

Zanim Eyeden zdążyła otworzyć usta i opluć go jadem za krzywe spojrzenie, Ariel przemówił szybko.

- Nie przejmuj się mną, bo znów wpadnę w amok paplania. Chcę dołączyć do was i Flint obiecał mi w tym pomóc. Będziecie mną pomiatać, wysługiwać się - to jasne. Ale dopóki nie zrzucicie mi na głowę tony gruzu, idę z wami.


[ oczywiście że się kojarzy, Igor cytuje klasykę literatury, w oparciu o którą powstał wyśmienity film ]

Chorąży olśniony nagłym pomysłem prawie - brutalnie - wszedl w słowo Arielowi. Zaczekal jednak aby nie tłumić Jego głosu i rzekł:
Zaraz! O jakiej konkretnie esencji żywiołów mówimy? Udając sie na płaskowyż natrafiliśmy na wrak statku. Poznaliśmy okoliczności śmierci kapitana owiane - najprawdopodobniej magią iluzji. Poza tym nie było tam nic ciekawego...nie! Chwila! Kto ma tą monetę? Może ma to coś wspólnego...

"Ignorowany po całości. "

- Nie wiem po jaką cholerę mnie tu sprowadziłeś, Flint. Idę się przejść. Daj znać jak skończycie rozmieniać drobniaki.