"Słynne elfie kły zaraz przejdą test obrony fizycznej..."

Obsydianin większość drogi starał się nie myśleć, że od ziemi dzieliło go kilkadziesiąt/kilkaset metrów. Złożywszy wszelką nadzieję w deskach, dźwigających jego ciężar, usiadł i zajął się lekturą świeżo nabytej od Flinta księgi. Wpierw przejrzał ją ogólnie całą, by wybrać ciekawsze fragmenty, które byłby w stanie przeczytać podczas krótkiej podróży. I udawania, że wszystko jest w porządku nawet dobrze szło czarodziejowi do momentu, gdy statkiem zatrzęsło. Leb nie spodziewał się jeszcze końca wyprawy, dlatego podejrzewał najgorsze. Natychmiast zerwał się na równe nogi, aż deski pod nim zaskrzypiały. Gdy zdał sobie sprawę, że niewiele może zdziałać, usiadł skrzyżnie i począł tkać zaklęcie.

Dla Ivvana nie była to obelga. Co z tego, że jak na elfa miał tu i ówdzie trochę zwięcej ciałka. Bez przesady, Ivvan miał to w dupie. Zamiast przejmować się uwagami dziewczyny na temat wstrząsów:
O specjalistka od latania i dziur, to zupełnie tak jak ja. W tym momencie się nieco pohamował. Już kiedyś przyjął zimny prysznic za zaloty w tym kierunku.

Ivvan stanął na końcu pomostu i po cichu zagwizdał.
No niezła wiocha. Tylko czemu tu tak pusto?
Powoli zejdzie na ląd rozglądając się.

Najmłodszy członek drużyny wolał bezpiecznie trzymać się Lebannena i tak też planował zapoznawać się z nowym lądem - z obsydianinem w roli przewodnika. Obiecał sobie wykonywać wszelkie polecenia bez dyskusji. Wprawdzie wykonał to w myślach, ale wyobrażał sobie w dalszym ciągu, że jego myśli są równie głośne co słowa i bez problemu docierają do czarodzieja. Wciąż zastanawiał się również, jakie właściwie relacje panują między członkami drużyny, mając na myśli nie tylko relacje damsko-męskie, ale np. jak dwóch t'skrangów egzystuje bez walki o przywództwo - a może toczą się tu niejasne rozgrywki, niewidoczne gołym okiem? Lub może wymagające oka obeznanego już z sytuacją? Nie wiedział i nie dawało mu to spokoju, nie czuł się wystarczająco sprytny by drogą dedukcji jedynie odkryć sieć sekretnych powiązań, gier i relacji.

Ostatnio edytowany przez Ariel (2012-02-12 22:43:52)

- Uch. Lecę.

"No przecież odstawiłem na stole żeby nikt nie wziął mnie za sępa. Poza tym, będziesz się panie elfie tą butelką bronił przed bagniakami? Czy zaprosisz ich do naszych kwater na wspólne śpiewanie i wcieranie błocka?"

Ruch w tym tempie powodował nieco bólu w świeżych ranach na udach. Chłopak liczył na to, że nie zostanie to wykryte, przynajmniej nie w momencie gdy mogą go jeszcze zostawić na statku jako potencjalnie niebezpiecznego dla wszystkich wokół, ze sobą włącznie. Trochę kłóciło mu się to z teorią czytającego w myślach obsydianina, a może po prostu nie dostroił się on jeszcze do nieznanego mu wcześniej umysłu. Choć przecież sondował go przy pierwszym spotkaniu...nie wykryłby zatem tego? Jest zatem mistrzem magii? Przecież to nie hochsztapler - takie myśli Ariel błyskawicznie odrzucił, pozwalając by szacunek był ostatnią emocją jaka wypełniała mu umysł gdy dopełniał obowiązków chłopca na posyłki.

Ostatnio edytowany przez Ariel (2012-02-12 23:08:46)

Na stałym lądzie obsydianin natychmiast odzyskał spokój i pewność siebie. Rozejrzał się dookoła szukając oznak życia (np. dym wydobywający się z otworów kominowych). Zwykle, w terenach wiejskich ludzie wstają jeszcze przed świtem, więc czarodziej spodziewał się jakiegoś ruchu.

- Jeśli nazwa "U wrót dżungli" jest adekwatna, to pewnie karczmę znajdziemy gdzieś u wejścia w las. - powiedział Leb, po czym zaczął tkać zaklęcie.