- Uwielbiam gdy wszyscy wiedzą co dla nas lepsze. I w dalszym ciągu uważam że krasnolud naszej drużynie przydałby się jak cycek bobasowi.

Felsarin bez słowa udał się na drzemkę. Potem był już gotów na jedzenie i zwiedzanie.

Drzemka upłynęła wyjątkowo spokojnie. Zeszliście do sali jadalnej  gdzie podano wyjątkowo gęstą i zieloną polewkę. Cóż wyglądała zdecydowanie odrzucająco, ale smakowała.. całkiem do rzeczy. Najmniej zadowolony był Leb bo podczas drzemki gdzieś zniknęli obsydianie. Na szczęście jednak mieli pojawić około południa. Byli kupcami przyjechali po zapasy fosforyzującej substancji.
Po śniadaniu udaliście się do świątyni Upandala. Dzielnica portowa była gwarna, jak wszystkie porty we wszystkch miastach świata. I jak wszędzie robiono tu interesy, wynajmowano łodzie i łowiono ryby. Wieża stała u wejścia do portu, była szeroko u podstawy, wysoka na pięć pięter, u samej góry niezwykle wąska, z małym pomieszczeniem mieszczącym duży magiczny kryształ.
Drzwi były zamknięte, lecz tuż obok siedział ubrany w strojne niebieskie szaty tskrang i drzemał w promieniach wschodzącego słońca.

Szczyt wieży lśnił na tle błękitnego nieba. Leb przesunął wzrok po nieboskłonie, by - oślepiony przez promienie wschodzącego słońca - gwałtownie zmrużyć oczy i potężnie kichnąć. Na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech, ale szybko zrzedł, gdy wziął głęboki oddech; niestety wonią tej okolicy ciężko było się zachwycać.
[ Ech, ranek prawie idealny. ] pomyślał sobie obsydianin i zszedł na ziemię. Przed nimi czekało ważne zadanie. Zmierzywszy krytycznym okiem śpiącego t'skranga podszedł do niego i pacnął go w ramię. Gdy ten się zbudził, Leb zapytał:

- Jesteś kapłanem Upandala? Chcieliśmy zadać kilka pytań.

Azathaar juz chcial wyrwać sie przed szereg, kiedy zrobil to czarodziej. Jaszczur uznał ze nie bedzie narazie rozpraszał budzonego tskranga i zda sie na umiejętnosci magiczno - werbalne czarodzieja.

Kiedy Ariel zaczepił chłopca malec chciał coś odpowiedzieć, ale umilkł pod surowym spojrzeniem stojącego obok tskranga. Ten zaś odezwał się:
Po Czerwoną Rybą niech Pan spróbuje. Kości, karty i dziewki tez sie znajdą
Chwilę później staliście obok wieży. Obudzony tskrang przeciągnął się leniwie i podnosząc głowę odpowiedział:
Tak się składa, że jestem. Z czym przybywacie?

Ivvan poczekał aż zaczepiony chłopiec się oddali.
Młody ale przecież ja ci nie kazałem teraz szukać dla mnie rozrywki. Pamiętaj, relaks dopiero po robocie.
Tym zdaniem elf zakończył monolog i skupił się na zadaniu. Ta wieża może miała z nim niewiele wspólnego ale Ivvan był przyzwyczajony, że normalną rzeczą jest, że wszelkie sprawy trzeba drążyć samemu. Nic nie przyjdzie samo a wskazówki mogą kryć się wszędzie. Nie wychylając się przed szereg Ivvan przysłucha się rozmowie z kapłanem Upandala.

Felsarin przyglądał się z zaciekawieniem temu miasteczku, którego nigdy wcześniej nie udało mu się odwiedzić. Rozglądał się z zainteresowaniem, a teraz z niecierpliwością oczekiwał na odpowiedź t'skranga.