-Cała ta rozmowa JEST kwestią zaufania... -Oznajmiła dziewczyna dźwigając się powoli i wstając od stołu. -Pamiętasz co kiedyś powiedział nam Flint? "Patrzcie sobie na ręce" i myślę, że to odpowiedni moment by wysłuchać tego rozkazu. Wasze ostrzeżenia na temat tego, co może się wydarzyć nie są uspokajające bo zdajecie się robić coś o czym Throal nie wie a powinien wiedzieć. A to stawia całą sprawę w zupełnie innym świetle...

Dziewczyna podsunęła krzesło i popatrzyła na chorążego z lekkim niedowierzaniem i żalem. Mimo zapewnień jej i Oka, mimo że poznał prawdę, on ciągle jej nie ufał. Teraz wymaga tego samego, a jak się okazuje sam zatajał coś przed Królestwem...
-Do zobaczenia na pokładzie godzinę przed świtem. -Oznajmiła krótko i nie chcąc dłużej brać udziału w tym cyrku, udała się do swojego pokoju.

- Nooo to teraaaz macie ide(heep!)alną okazję by mnie zostawić w marnej spelunie. - Ariel czuł wibracje głowy, które tylko szaleniec nazwałby przyjemnymi.

- Wieśniak! Łajza! Pyskaty smarkacz! Nieopierzony żóóóół(heep!)toDZIÓB! Na pewno będziecie się śśśśśśświetnie baa-aawić. Powodzebleeurghh... - tyrada pijacka nareszcie została przerwana, na szczęście nie na ławę karczmy, a na bruk tuż przed nią. Odruchowo spodziewał się nasz Ariel kopniaka, ale najwidoczniej stanowił zbyt żałosne widowisko by ktokolwiek nim się przejął. Powoli wracała świadomość, zaraz za zwróconą breją jaką jadł w barze "Pod Homarem".

Do końca rozmowy elf już się nie odezwał. Patrzył z politowaniem na fechmistrza za bardzo nie rozumiejąc co mu tak zaszkodziło. Dziwny miał nastrój w tym momencie. Jednocześnie skory do zabawy, rozluźniony a z drugiej trochę zniesmaczony całym zajściem, owianym jakąś wielką tajemnicą. Ostatnia kolejka ginu chyba właśnie unosiła się z żołądka do głowy bo elf miał wrażenie, że świat przed oczami trochę faluje. "Ile to mi zostało czasu...raz...dwa...teee.. co tu robić? Pić? eeeee...chyba nie. Zajebią mnie. No ale nie chce mi się spać" Elf rozejrzał się po karczmie w poszukiwaniu ewentualnej towarzyszki.
W między czasie do Leba:
aaaa ok.

Ostatnio edytowany przez Ivvan (2012-02-27 17:05:06)

Ariel był wdzięczny. Nic więcej nie czuł. Nie czuł nawet jak lądując na sienniku nadziewa się bokiem na jelec miecza. Gdyby nie pomoc Ivvana, pewnie przez noc nabiłby się na miecz niby pal jakowy.

Czarodziej zerwał się na równe nogi. Co prawda jeszcze nie świtało, ale z pewnością było później niż godzina przed świtem. Zbierając w pośpiechu swój ekwipunek Leb krzyczał pospieszając drużynę. Po chwili, nie zważając na pozostałych, wybiegł na chłodne poranne powietrze. Aż się wzdrygnął; nigdy nie lubił takiego wilgotnego klimatu, a w połączeniu z porannym chłodem sprawił, że z miejsca przestał lubić tą okolicę. Teraz jednak nie było czasu na zastanawianie się nad tymi  kwestiami. Leb biegł w stronę przystani, gdzie spodziewał się zastać parostatek Sinego Jacka.

Ksenomanta był wyraźnie niwyspany, zaś na krzyki obsydianina momentami chciał zareagować zbyt dosadnie - jednak ogólne samopoczucie sprawiło że odpuścił. Ruszył w strone przystani z resztą drużyny.

"W mojej głowie zimny ogień" - poetycki amok, a może tylko pojedynczy przebłysk? Trudno powiedzieć, brak tchu nie pozwolił na dalsze przebłyski.

Elf biegł tuż za Eyeden pospieszając ją lekkim klapsem w tyłek. Szybciej młoda bo będziemy płynęli wpław.
Widok rozwiniętego pomostu i parostatku gotowego do rejsu bardzo go ucieszył.
Mina kapitana nie wróżyła nic dobrego na szczęście reszta towarzyszy również wyglądała na świeżo zwleczonych z łóżka.
Yyyyyy coś nas ominęło może? Hę?