Ivvan patrzył jak Marlowe odchodzi zostawiając drużynę sam na sam kapitanem. Kiedy zniknął mu z oczu elf zaśmiał się pod nosem. Kwiaty mu jeszcze kupmy w ramach podziękowania i przeprosin. Ja tam od niego nic nie oczekuje. Poznać go nie mam ochoty. On nie wchodzi w drogę nam a my jemu. Póki panuje taki układ wszystko jest ok.

Azathaar jedynie usmiechnal sie nieznacznie na slowa Ivvana - gdyz jaszczurze spostrzezenia byly bardzo podobne do elfich.

Tymczasem okręt sunął powoli Węzową, mijając jej w miarę ludny odcinek. mimo dżungli tu i ówdzie znajdowały się niewielkie osady czy nawet mały porty. Głównie zasiedlane przez wietrzniaki i tskrangy. Rzadziej trafiały się ludzkie siedziby. Było gorąco, parnie a wszystko grało licznymi odgłosami ptaków i całą feerią barw. Wy jednak jeden po drugim schodziliście pod pokład, aby udać się na południową drzemkę. Wasza kajuta umiejszczona pod pokładem, tuż przy zejściu była średniej wielkości pustą salą wyposażoną w sześć hamaków. Najwyraźniej nikt nie pomyślał, ze na pokładzie może znaleźć się obsydianin.

Tymczasem Lebannenowi wcale to nie przeszkadzało. Bez żalu wybrał sobie miejsce w rogu. Już miał się kłaść do snu, gdy nagle coś mu się przypomniało. Po chwili grzebania w ekwipunku wyciągnął z tuby zwinięty fragment pergaminu i zakupiony wczoraj świecący proszek.

- To ten pergamin z tego wraku, który znaleźliśmy. Tak mi przyszło do głowy, że może ten proszek jakoś pomoże odczytać jego zawartość. - powiedział rozprostowując zwinięty pergamin na podłodze.

Następnie począł delikatnie wcierać weń fosforyzujący proszek. Wyglądało to dość komicznie - kamienny olbrzym masujący z czułością kawałek pergaminu.

Azathaar nie zamierzał jeszcze udawać sie do przygotowanej dla nich kajuty. Podróż przez Wężową nastrajała jaszczura w bardzo ciepły sposób - a do tego panujące warunki atmosferyczne, które z powodzeniem potęgowały jaszczurze odczucia. Ksenomanta oparł sie o drewnianą barierkę łajby i lekko mrużąc powieki wlepił wzrok w rzekę.

Skończywszy rytuał namaszczenia świetlistym proszkiem, obsydianin uniósł i przyjrzał się krytycznie. Potem wyszedł na pokład, by zbadać go pod światłem dziennym. Jedyna różnica jaką zauważył, to że pergamin nie świecił. Leb przełknął swoją dumę i poszedł porozmawiać z kapitanem.

Zbliżając się do mostka uśmiechnął się i powiedział:

- Kapitanie Jacku, czy można mieć pytanie?

Postanowił grzecznie poczekać na pozwolenie, by ponownie go nie irytować.

Siny Jack niechętnie zszedł na dół:
Górny pokład wymaga remontu wymruczał pod nosem Czego tam trzeba? Zapytał stając przed Lebem

Siny Jack obejrzał dokładnie pergamin. Chciał coś powiedzieć, ale naraz zbliżył pergamin do nosa:
Snuff snuff... czuć go rumem... khe khe... próbowałeś trzymać pergamin nad świecą? Choć po tym co czuję, to myślę że niewiele z niego zostanie. Ja za Urupę nie pływam, trzeba by tam w porcie pytać, ale jeśli to ktoś zza morza Arras, to nikt nic nie powie to mówiąc oddał Lebowi pergamin.