Kiedy Azathar mówił elf powoli przesuwał się do drużyny A. Powiem więcej... on jej nawet na krok nie opuścił.
Od siebie dodał tylko. Nie no dla mnie ok. Magowie-wieża samo przez się, się rozumie...

Ruszyliście.
Ivvan, Felsarin i Eyeden wkroczyli przez budynek do szerokiego korytarza. Po obu jego stronach znajdowaliście niewielkie pomieszczenie podobnie umeblowane (łóżko i dwie maleńkie szafki), wszystkie bez wyjątku były puste i pokryte grubą warstwą kurzu. Korytarz zaś biegł dalej.
Azathaar, Leb i Ariel weszli do okrągłego parteru wieży. Tutaj wręcz przeciwnie - wszędzie panował chaos i bałagan. Dziesiątki małych szkielecików, połamane mieczyki i włócznie, strzaskane krzesła i stoły. I truchło jednej olbrzymiej modliszki. Gdzieniegdzie zauważyliście też ciemniejsze plamy. "Krew" przeszło Wam przez myśl. Po obu stronach parteru znajdowały się mniejsze również okrągłe pomieszczenia. Przedstawiały podobny widok.
Nie było jednak schodów prowadzących piętro wyżej. Jedynie otwór w suficie. Na Wasze szczęście wietrzniaki nie umieściły go zbyt wysoko - wystarczyło podskoczyć i podciągnąć się.

Zapowiada się ciekawie. - zwrócił sie do towarzyszy przyglądajac się zastanemu pomieszczeniu. Zanim jednak zaczął przechadzać sie po lokacji - ksenomanta począł tkać wątek, by przywołac do pomocy swojego duchowego sobowtóra, który z pewnościajako pierwszy podejmie próbę dostania sie na wyzszy poziom.

Dobro Al'viry było dla ksenomanty jednym z priorytetów. Zdawał sobie sprawę że bardziej tajemniczym i skomplikowanym miejscem do zbadania bedzie wieża - dlatego też powierzył Jej dobro na ręce sierżanta Ivvana, który w słowach ksenomanty ręczy za tskrangijke własna głową.

Elf swoje zadanie potraktował bardzo poważnie. Prowadził tskrangijkę za przedramię zerkając czasem na nią i zapewniając ją że jest bezpieczna.

Ostatnio edytowany przez Ivvan (2012-03-28 21:02:33)

Skoro Ivvan miał zajęte ręce, Eyeden przejęła inicjatywę i ruszyła przodem korytarzem. Miecz wyciągnęła przed siebie i gdyby pojawiły się jakieś odnogi korytarza, wyjrzy ostrożnie, sprawdzając czy droga jest bezpieczna.

Ariel najpierw pokręcił przecząco głową, potem zaś skinął w podzięce obsydianinowi.

[ wypijam za chwilę, niezbyt łapczywie i by nie wyglądać aż tak przygnębiająco jak może się to wydawać ]