Obsydianinowi opadły ręce.

- Tutaj, tutaj chodźcie. - mówił w stronę oślepionych, sam starając się pozostać poza zasięgiem zaklęcia. - Rozumiem Azathaarze, że idziesz sam swoją drogą?

-Co to kur*a ma być?! -Syknęła Eyeden próbując przetrzeć oczy. Dopiero po chwili zorientowała się, że to mogą  być skutki zaklęcia. Wyciągnęła przed siebie rękę i szła w takim kierunku jaki zapamiętała -prosto przed siebie między budynkami, byle dalej od ksenomanty... [na lewo od miejsca w którym stała na obrazku]

- Powiesz mi, co mam robić? - szepnął w przestrzeń w dalszym ciągu zdezorientowany Ariel, nie wiedząc, kto to usłyszy, ale spodziewając się, że będzie to ktoś kompetentny w wydaniu mu rozkazów.

Dziewczyna potrzepała głową zaskoczona tak szybkim odzyskaniem zmysłu. Szybko zorientowała się w terenie i ruszyła w obranym kierunku.

[tak samo jak przy poprzednich postach, górna linia, między budynkami]

- Ariel, chodź z nami! - powiedział Leb, widząc fechtmistrza pozostawionego samemu sobie, po czym ruszył za Felsarinem i Eyeden w lewo.

- Psst, to co robi Az, to się nazywa czarna magia, bo nic nie widać? - Ariel spytał szeptem Leba dostrzegając go znienacka i zbliżywszy się w miarę możliwości cicho. Powoli wracała mu orientacja w rzeczywistości, a pytania narastały.

Felsarin zatrzymał się i jakby chwilę nasłuchiwał:
Zobaczę co się tam dzieje.
[w kierunku odgłosów - SKRADANIE]

Eyeden nie zmieniła trasy, nadal kierując się między budynkami w stronę wody. Przyspieszyła nieco kroku i chwyciła mocniej rękojeść miecza.