Flint tylko czekał na taką odpowiedź, poprawił cios w ucho. Fechmistrz poleciał za siebie i poczuł jak rzeczywistość zaczyna wirować. Chciał jeszcze coś powiedzieć, ale powietrze uszło mu z płuc. Upadł na piach.
Publika zaczęła wiwatować. Nawet shivalahala klaskała. Tymczasem przy Arielu znaleźli się głosiciele Garlen...

Shivalahala wstała i kilku kwiecistych zdaniach wyraziła swój podziw dla takich umiejętności jakie zaprezentowali throalscy adepci. Stwierdziła, że z takimi sojusznikami V'strimon nie ma się czego obawiać. Szczególny podziw wyraziła dla dwóch tskrangów, które godnie reprezentowały jej dom.
Tymczasem odprowadzono Was do swoich pokoi. Flint przekazał, że w Pływającym mieście zostaniecie jeszcze przez około trzy-cztery tygodnie. Ponoć władczyni nalegała żebyście mieszkali w głównej wieży. Będziecie mieli do dyspozycji salę treningową. Niestety tym razem za nauczycieli trzeba będzie zapłacić.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dwa t'skrangi klęczały przy dziwaczny urządzeniu z tarczą jak u zegary, na którym umieszczono spory worek z nieznaną zawartością. Przyglądały mu się uważnie i szeptały coś do siebie. Wreszcie jeden z nich odezwał się do siedzącego w głębi pokoju otyłego przedstawiciela swojej rasy.
- Panie! Nie może być inaczej! Ale brakuje tylko pół uncji. To chyba niewiele...
- Milczeć! - krzyknął grubas - Dla was to tylko pół uncji, ale dla karteli... to coś... znacznie... znacznie większego... - oddychał ciężko i mówił jakby z trudem dobierał słowa - tu idzie... o honor! Musicie to zrozumieć! O HONOR!
Nagle wstał gwałtownie z krzesła, a dwa tskrangi spojrzały ku sobie z przerażeniem. Najwyraźniej szykowało się coś dużego.
- Siny Jack nas oszukał! Znajdźcie go i złóżcie mu propozycję nie do odrzucenia!
Spojrzał na swoich podwładnych, jednak ich im wskazywały że nic nie rozumieją. Westchnął ciężko i omal nie krzyknął:
- Po prostu utnijcie mu ten cholerny ogon!!!!!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Parostatek Vstrimon spokojnie wpływał do niewielkiej zatoczki.
- No no - powiedział admirał zacierając dłonie - szykuje się interes życia! I wszystko dla shivalahali i dla dobra domu. A przy okazji i nam spadnie trochę grosza. Wyobraźcie sobie całe magazyny po Kurtzu! To mała fortuna.
Dwaj pierwsi zwiadowcy byli już na ziemi i biegli w stronę zabudowań. Wrócili po kilku minutach a ich miny nie wskazywały na nic dobrego.
- Admirale! - krzyknął jeden z nich - musicie to zobaczyć!
Chcąc nie chcąc kapitan zszedł na ląd. Utyskując na podwładnych ruszył ku zabudowaniom i... oniemiał. Połowa wioski była doszczętnie spalona. Magazyny nie istniały. Wszędzie walały się trupy tskrangów w stanie zaawansowanego rozkładu.
- Co to ma znaczyć?? - zapytał
- Rozpoznaliśmy ich po emblematach - spokojnie powiedział zwiadowca. - To przedstawiciele kilku gildii kupieckich z Wężowej. Musieli zwiedzieć o Sercu Mroku prędzej niż my. Widać doszło tu do bitwy, a magazyny spłonęły. Pewnie razem z zawartością. Nikt nie wzbogacił się na tym przeklętym miejscu! Co robimy?
- Spalić... - wycedził admirał - Wszystko aż do ziemi! Niech powróci tu dżungla!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Ehhhh to nie było zadanie godne adepta. No żeby jeszcze jakaś eskorta, żeby jeszcze w Pływającym Mieście. Ale tutaj? Na tym zadupiu? I to kogo jakiegoś starca, który całe dnie spędza w pokoju. I jeszcze poprosił o... szydełka! Na Pasje to jakiś absurd. No ale Flint kazał, Nadev wykona. Nie ma to tamto."
Stał więc przed drzwiami i uważnie obserwował spokojną okolicę. Dręczyła go myśl, że coś zrobił nie tak - że gdzieś tu musi być jakiś haczyk. Być może gdyby przyjrzał się zamówionemu przez starca szydełku, zobaczyłby że odpowiednio wykorzystane może być zabójcze. Ale uspokajał się tym, że przecież doskonale widzi trzy strony świata z których mogło nadejść niebezpieczeństwo. Ono jednak nadeszło z czwartej strony, w postaci prostego ostrego kawałka metalu, który wbity w kark raz na zawsze zakończył służbę Nadeva
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talven Lannister szedł szybko korytarzem pałacu i mełł przekleństwa. Już mieli wyruszać, statek był gotowy do drogi a ich czekała przygoda w dżungli. A tu nagle pojawia się niewolnik od Nolana i każe o wszystkim zapomnieć. Co takiego mogło się wydarzyć?
Wszedł do przestronnego gabinetu. Nolan stał tyłem, w drzwiach na taras zupełnie zasłaniając widok na Powietrzną Przystań.
- Spocznij Talvenie - powiedział spokojnie
- Ależ Nolanie! Dlaczego....
- Wszystko Ci wyjaśnię - przerwał mu przełożony - Po pierwsze Oko przejęło już artefakt!
- Co???? Tak szybko?
- Tak właśnie. Co więcej musiałem odwołać Glaciusa. Próbował przejąć Koło ale został rozpoznany. Na szczęście udało mu się zbiec. Mimo wszystko dobrze się spisał, myślę że spokojna starość na Therze będzie wystarczającą nagrodą. No i przekazał nam ciekawe informacje. Twój plan zdaje się działać wyśmienicie a Lyoreth hmmmm chyba jeszcze nie jest tak źle jak nam się wydawało.
Talven uśmiechnął się tylko, a Nolan kontynuował.
- Oko przejęło artefakt, ale tym razem to my będziemy pierwsi. Mam namiary na kolejny przedmiot! I nie martw się, że nie zobaczysz dżungli. Wyślę Cię do dżungli, ale... trochę innej. Zresztą nie ma tego złego. Teraz i tak byś nie poleciał.
- Dlaczego?
- Chodź na taras sam zobaczysz - powiedział theranin wkraczając na taras.
Chwilę potem stali tam razem jak urzeczeni wpatrując się w rozciągający się przed nimi widok. Wieczorne niebo nad Vivane było usiane sylwetkami powietrznych statków. Były ich setki, a w promieniach zachodzącego słońca wyglądały po prostu pięknie. Pierwszy Legion Therański zwany potocznie Horrorem właśnie osiągnął Powietrzną Przystań
Koniec "Serca Mroku
Antrakt
Ten dzień mieliście jeszcze spędzić w wieży. Dopiero jutro mogliście wyjść do miasta. Dziś jeszcze czekały Was obowiązki towarzyszenia Axelbaumowi do południa. Potem mogliście trenować lub odpoczywać. Co kto woli.

Felsarin miał wiele rzeczy do załatwienia. Towarzysze jednak mogli spotkać w bardzo różnych miejscach. W wieży, w komnatach dyplomatów, w bibliotece, a także na targowisku.
Wieczorem jednak chętnie odpoczywał i był gotów wyjaśniać towarzyszom ewentualne ich zapytania związane z historią, którą dane było im poznać.
Ivvanowi zaś służył chętnie butelkami dobrego wina.

Czarodziej podobnie jak pozostali ganiał po mieście i wieży za własnymi celami. Codziennie można go było spotkać na arenie wymachującego swoim berdyszem, a czasem również jakimś kolorowym przezroczystym mieczem. Poza tym Leb nawiązywał nowe znajomości z adeptami magii w okolicy, a wieczorami - przed spoczynkiem - spotykał się z Arielem celem nauki czytania i pisania języka krasnoludzkiego.

Jak miło. To co? Jak spędziliście czas? Mam nadzieję, że owocnie!

Na początku konwersacji Ariel postanowił zamknąć sobie usta zsiadłym mlekiem, które wyjątkowo mu zasmakowało ostatnimi czasy. Walczył ostro ze swoją niewyparzoną gębą, co Leb mógłby potwierdzić, widząc zapał fechmistrza do studiowania krasnoludzkich pism, które na razie jeszcze dukał na głos, ale rozpoznawał litery już całkiem nieźle.

Elf zauważył że Leb źle znosi temat pieniędzy. Starał się tego na razie nie drążyć i czekał na odpowiedź fechmistrza. Wiedział jednak, że wróci do tego tematu później. Oby tylko nie był już zbyt bardzo pijany.